خدیجه ابراهیمی - دانشگاه آزاد اسلامی، واحد مرند، گروه تربیت بدنی، مرند، ایران

کاربرد آدریامایسین ( ADR ) به عنوان پرکاربردترین داروی ضد توموری در درمان بدخیمی های هماتولوژیک و تومورهای جامد، به دلیل سمیت وابسته به دوز آن که منجر به نارسایی قلب می شود محدود شده است. برخلاف تمرین اینتروال شدید ( HIT )، در طی دهه اخیر فعالیت ورزشی رایج استقامتی بعنوان راهکار پیشگیرانه در کاهش عوارض منفی قلبی ناشی از ADR مورد توجه فراوانی قرار گرفته است. هدف این تحقیق بررسی تاثیر پیشگیرانه HIT بر سمیت قلبی ناشی از القای ADR در بطن چپ قلب رت ها بوسطه ارزیابی بیومارکرهای آنزیمی آسیب قلبی ( LDH و CK-MB ) است. 24 سر موش صحرایی نر به طور تصادفی به چهار گروه: 1) Control ؛ 2) ADR ؛ (20 میلی گرم/کیلوگرم وزن بدن)، 3) HIT ؛ (8هفته، 7 ست 4 دقیقه ای 80-90 درصد VO2max مجزا شده با دوره های 3 دقیقه ای 65-75 درصد VO2max ) و 4) ADR+HIT تقسیم شدند. ارزیابی سطوح آنزیم ها در سرم با روش الایزا انجام گرفت. از تجزیه و تحلیل واریانس یک طرفه و سپس آزمون تعقیبی توکی برای بررسی آماری داده ها استفاده شد (a<0/05). براساس نتایج، القای ADR منجر به افزایش معنیدار میزان LDH و CK-MB در مقایسه با گروه کنترل شد. همچنین، انجام فعالیت ورزشی HIT قبل از القای ADR منجر به کاهش معنی دار میزان LDH و CK-MB در مقایسه با گروه ADR گردید. بنابراین انجام فعالیتورزشی HIT قبل از تزریق ADR می تواند از افزایش بیومارکرهای سمیت قبلی ناشی از ADR جلوگیری کند. نتیجه اینکه، تمرین اینتروال با شدت بالا می تواند استراتژی غیر دارویی مناسبی در جلوگیری از سمیت قبلی ناشی از ADR از طریق کاهش بیومارکرهای آسیب قلبی باشد.

آدریامایسین، بیومارکرهای آنزیمی، تمرین اینتروال، سمیت قلبی