بررسی تاثیر ژئوپلیمر معدنی روی مقاومت فشاری محصورنشده خاک ماسه ای رس دار

سیمان پرتلند به عنوان ماده تثبیت کننده سنتی در بهسازی خاکهای سست مورد توجه بوده است اما امروزه به دلیل آسیبهای زیستمحیطی، استفاده از منابع طبیعی، تولید زیاد گاز کربن دی اکسید و عدم صرفه اقتصادی، استفاده از مواد تثبیتکننده جدید که دوستدار محیط زیست می-باشد، مورد توجه قرار گرفته است. بنابراین سرباره مس که پسماند تولیدات مس است به عنوان ماده اصلی تهیه ژئوپلیمر در نظر گرفته شده است. در این پژوهش نحوه تاثیر ژئوپلیمر معدنی روی مقاومت فشاری محصورنشده خاک ماسه ای رسدار بررسی شده است. این خاک از ماسه بابلسر به همراه 20 درصد رس آمل با خاصیت خمیری بالا انتخاب شده است که با درصد های 10 و 15 درصد سرباره مس به همراه دو محلول فعال ساز قلیایی سدیم هیدروکسید با غلظت های 2، 4، 8، 11 و 15 مولار و سدیم سیلیکات با ریشیو 48/2 به کار رفته است. نسبت محلول به سرباره یک به یک و ترکیب 30 درصد سدیم هیدروکسید و 70 درصد سدیم سیلیکات برای دستیابی به بالاترین مقاومت مورد استفاده قرار گرفته است. آزمایش مقاومت فشاری محصورنشده در سنین 2، 7، 14 و 28 روزه برای نمونه های مختلف خاک انجام شده است. فرضیات مذکور به منظور بررسی تاثیر درصد سرباره، تاثیر غلظت محلول سدیم هیدروکسید و زمان عمل آوری روی مقاومت نمونه ها انتخاب شده است. مقاومت نمونه ها تا غلظت 4 مولارتقریبا ثابت بود حتی با اضافه کردن درصد سرباره از 10 به 15 تغییر محسوسی مشاهده نشد زیرا تا غلظت 4 مولار، سیلیس((Si و آلومینیوم (Al) سرباره مس فعال نمی شود ولی با افزایش غلظت مولاریته ، مقاومت به طور قابل توجهی افزایش افزایش غلظت باعث متراکم شدن ژل نیز می شود با افزایش زمان عملآوری فرآیند ژئوپلیمراسیون ادامه مییابد و درصد بیشتری از سیلیس آزاد می شود که منجر به افزایش مقاومت می شود

کلیدواژه ها:

ژئوپلیمر معدنی ، بهسازی ، مقاومت فشاری محصورنشده