ملیحه عرفانی - استادیار دانشگاه زابل- گروه محیط زیست

نمایه ها مختلفی جهت سنجش سلامت اکوسیستم های آبی وجود دارد که یکی از بهترین آنها استفاده از پایشگرهای زیستی است که به منظور پایش سلامت اکوسیستم از نظر فلزات کمیاب به کار می رود. پایشگر زیستی ارگانیزمی است که در بافت هایش فلزات کمیاب را از تمامی مسیرهای جذب در طول مدت زمان مشخصی تجمع می دهد. جذب عناصر کمیاب از طریق محلول آب در مسیر مخاط قابل نفوذ خصوصا دستگاه تنفس و قسمت های سطحی بدن و از طریق رژیم غذایی در مسیر دستگاه گوارش صورت می گیرد. مزیت استفاده از پایشگرهای زیستی در این است که به عنوان مستقیم ترین روش اندازه گیری دسترسی زیستی فلزات مطرح بوده و همچنین می توان از مجموعه ای از پایشگرهای زیستی استفاده نمود که موجب افزایش کارایی در بررسی دسترسی زیستی فلزات می شود. در این راستا انتخاب مجموعه ای از پایشگرهای زیستی جهان وطن جهت تشکیل پایگاه داده، ایده آل ترین حالت بوده که امکان بررسی فلزات کمیاب مورد توجه در مقیاس بین المللی را فراهم می آورد.

پایشگرهای زیستی، جهان وطن، فلزات کمیاب، سلامت اکوسیستم