درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد برای اختلال اضطراب بیماری: مطالعه مروری

مقدمه: اختلال خودبیمارانگاری در DSM-5 به دو اختلال مجزای اختلال علائم جسمی و اختلال اضطراب بیماری تقسیم شد. اختلال اضطراب بیماری شامل افرادی است که با ابتلا به نوعی بیماری اشتغال ذهنی دارند. ملاکهای تشخیصی مهم DSM-5 برای اختلال اضطراب بیماری عبارتاند از: مشغولیت ذهنی با ابتلا به کسب بیماری جدی، عدم علائم جسمی و یا در صورت وجود فقط شدت خفیفی دارند، سطوح بالای اضطراب در مورد سلامتی و اقدامات افراطی در مورد سلامتی. پروتکلهای درمانی محدودی برای این اختلال دیده می شود. از جمله جدیدترین رویکردها و پروتکل های درمانی در این حوزه می توان به درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد (ACT) اشاره کرد که در این مقاله به آن پرداخته میشود.روش: پژوهش حاضر یک مطالعه مروری ساده بوده که با استفاده از روش شناسی مرور کتابخانه ای منابع و مقالات نمایه شده در پایگاه های PubMed، google scholar، Sciencedirect، sid و magiran و چند کتاب در حیطه ACT انجام گرفته است.یافته ها: مدل مفهومپردازی سه ضلعی ACT در اختلال اضطراب بیماری، نکات متمایز کننده این روش درمانی نسبت به درمان CBT، پروتکل ده جلسهای ACT تدوین شده توسط ایلینبرگ و همکاران در سال 2013 و پژوهشهای مرتبط و نتایج بالینی آنها جمعآوری و ارائه شد.نتیجه گیری: براساس مطالعات انجام شده پروتکل ده جلسه ای ACT با تاکید بر سه مولفه باز بودن ، بودن در لحظه حاضر و انجام کارهای مهم میتواند در بهبود علائم اضطراب بیماری و آشفتگی های هیجانی کارایی داشته باشد. در مطالعه ای که به مقایسه اثر درمان ACT با CBT پرداخته است، گزارش شده است که هر دو درمان به یک میزان در بهبود علائم این اختلال نقش دارند. با این وجود محدود بودن تعداد مطالعات در این حیطه و حجم نمونه کم در مطالعات موجود، لزوم مطالعات بیشتر را خاطرنشان میسازد .

کلیدواژه ها:

درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد ، اختلال اضطراب بیماری