حسابداری ارزش منصفانه و مباشرت

هدف: تاکید استانداردهای حسابداری بر بکارگیری ارزش منصفانه در سال های اخیر افزایش یافته است. صرف نظر از مسائل و مشکلات مرتبط با اندازه گیری، مربوط بودن ارزش های خروجی (منصفانه) باعث شده است تا به عنصری فراگیر در استانداردهای حسابداری بدل شوند. چارچوب مباحث مطرح شده پیرامون اندازه گیری در حسابداری عمدتا بر انتخاب یکی از ارزش های تاریخی یا جاری (منصفانه) تمرکز دارد. در این نوشتار، چارچوب مزبور مورد نقد قرار گرفته و تصریح می شود که ارزش منصفانه به سبب عدم ارائه اطلاعات درباره میزان بکار رفته، کمکی به سرمایه گذاران در ارزیابی وظیفه مباشرت مدیریت نمی کند. در پایان نیز به سه پیامد منفی استفاده صرف از حسابداری ارزش منصفانه اشاره خواهد شد. روش: نوشتار حاضر از لحاظ روش پژوهش جز پژوهش های توصیفی تحلیلی تلقی می شود. یافته ها: برای ارزیابی مناسب وظیفه مباشرت، سرمایه گذاران به دو دسته اطلاعات نیاز دارند: بهای تاریخی و ارزش منصفانه به بیان دیگر، برای ارزیابی وظیفه مباشرت، اطلاعات بهای تاریخی و اطلاعات ارزش منصفانه توامان مورد نیاز می باشند و ارائه هیچ یک به تنهایی کفایت نمی کند. بدین منظور، محاسبه و بکارگیری شاخص کیفیت مباشرت (شاخصی مشابه نرخ بازده) پیشنهاد می شود.

کلیدواژه ها:

حسابداری ارزش منصفانه ، حسابداری بهای تاریخی ، مباشرت ، حسابدهی