اثر تعاملی مصرف مکمل جنسینگو تمرین هوازی بر فاکتور نوروتروفیک مشتق از مغز دختران جوان

هدف: هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر 6 هفته تمرین هوازی و مصرف مکمل جنسینگبر فاکتور نوروتروفیکمشتقاز مغز در دختران 15 تا 18 سال بود. مواد و روش ها: پژوهش حاضر نیمه تجربی و با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل انجام شد. جامعه آماری پژوهش حاضر کلیه دختران 15 تا 18 ساله شهر زاهدان بودند که از بین آنها 46 نفر به صورت داوطلبانه و هدفمند انتخاب شدند و به صورت تصادفی در 4 گروه تمرین، تمرین + مکمل، مکمل، کنترل تقسیم شدند. پروتکل تمرینی شامل 6 هفته دویدن در سالن ورزشی ( 3 بار در هفته )، به مدت 25 تا 40 دقیقه و با شدت 60 تا 70 درصد از ضربان قلب ذخیره بود. آزمودنی های گروه های مکمل، رد جنسینگ را 500 میلی گرم در روز ( 250 میلی گرم صبح و 250 میلی گرم عصر) مصرف کردند. آنالیز داده ها از روش آماری تحلیل واریانس دوراهه با آزمون تعقیبی بونفرنی و آزمون t همبسته انجام شد و سطح معناداری P> 0/05 در ر نظر گرفته شد. یافته ها: سطوح BDNF به طور معناداری بعد از 6 هفته تمرین هوازی و مصرف مکمل جنسینگ در گروه تمرین + مکمل نسبت به سایر گروه ها افزایش معنادار یافت. علاوه بر این سطوح BDNF نیز در همین گروه (تمرین+مکمل) نسبت به سایر گروه ها پس از 6 هفته انجام تمرینات و مصرف مکمل جنسینگ به طور معناداری افزایش نشان داد. بعلاوه بهبود مقادیر پایه شاخص های BDNF در گروه های تمرین، مکمل+ تمرین و مکمل حاصل شد (P> 0/05) در حالی که تغییری در شاخص مذکور در گروه کنترل مشاهده نشد (P> 0/05). نتیجه گیری: به نظر می رسد انجام تمرینات هوازی و مصرف مکمل جنسینگ اثر قابل توجهی بر بهبود BDNF دارد. این افزایش در همه گروه های تحقیق به جز گروه کنترل مشاهده شد که نشان از تاثیر ورزش و جنسینگ به صورت مستقل از هم بر BDNF داشته است.

کلیدواژه ها:

تمرین هوازی ، رد جنسینگ ، فاکتور نوروتروفیک مشتق از مغز