تاثیر 4 هفته تمرین تناوبی شدید و مصرف مکمل اسپیرولینا بر سطوح نسفاتین -1 و امنتین -1 پلاسمایی دختران چاق دارای اضافه وزن و چاق

سال انتشار: 1398
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 1,017

فایل این مقاله در 15 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

CONFPN01_064

تاریخ نمایه سازی: 25 آبان 1398

چکیده مقاله:

هدف از پژوهش حاضر، بررسی 4 هفته تمرین تناوبی شدید و مصرف مکمل اسپیرولینا بر سطوح پلاسمایی نسفاتین -1 و امنتین -1 دختران دارای اضافه وزن و چاق بود. برای این هدف، 20 دختر مبتلا به اضافه وزن و چاقی به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب و به صورت تصادفی به دو گروه تمرین +دارونما ( 10 ) و تمرین+ مکمل ( 10 نفر) تقسیم شدند. گروه مصرف کننده اسپیرولینا و دارونما به ترتیب به مدت چهار هفته روزانه ( 2 قرص 500 میلی گرمی در روز ) و کپسول حاوی آرد پیش از وعده غذایی اصلی دریافت کردند. برنامه تمرین تناوبی شدید در این مطالعه از آزمون RAST ( آزمون بیهوازی دوی سرعت) استفاده شد. مرحله اول خونگیری قبل از شروع مداخله و مرحله دوم 48 ساعت پس از خاتمه تمرینات بعد از 12 ساعت ناشتایی شبانه در شرایط تجربی اجرا شد. سطح پلاسمایی نسفاتین 1- در گروه تمرین + مکمل نسبت به پیش آزمون تاثیر معناداری داشت -( 0/007 = P). همچنین پس از چهار هفته تمرین تناوبی شدید و مصرف اسپیرولینا به طور معناداری سطح نسفاتین -1 در گروه تمرین+ مکمل نسبت به تمرین +دارونما بالاتر بود ( 0/04 = P ). سطح پلاسمایی امنتین -1 در هردو گروه تمرین + مکمل و تمرین+دارونما نسبت به پیش آزمون تاثیر معناداری داشت ( به ترتیب 0/001 و P=0/003) . همچنین پس از چهار هفته تمرین تناوبی شدید و مصرف اسپیرولینا تغییر معناداری سطح امنتین 1 در گروه تمرین+ مکمل نسبت به تمرین +دارونما مشاهده نشد ( 0/49 = P ). در نتیحه به نظر میرسد تمرین تناوبی شدید به همراه مصرف اسپیرولینا می تواند با افزایش معنادار نسفاتین -1 و امنتین -1 بدن را در برابر بیماری های مرتبط با چاقی ایمن کند.

نویسندگان

فاطمه گلستانی

دانشجو کارشناسی ارشد فیزیولوژی ورزشی، دانشگاه بیرجند

محبوبه عرفانی فر

دانشجو کارشناسی ارشد فیزیولوژی ورزشی، دانشگاه بیرجند

مهدی مقرنسی

دانشیار گروه فیزیولوژی ورزش، دانشگاه بیرجند

سیدحسین ابطحی ایوری

دانشیار گروه علوم آزمایشگاهی، دانشگاه علوم پزشکی گناباد