مطالعه ی اثرات آنتاگونیستی قارچ Ganoderma australe بر روی قارچهای بیمارگر Rhizoctonia solani، Fusarium solani، Helminthosporium graminearum، Verticillium dahliae و Macrophomina phaseolina در شرایط آزمایشگاهی

سال انتشار: 1395
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 468

فایل این مقاله در 9 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

این مقاله در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

MPSA05_159

تاریخ نمایه سازی: 25 آبان 1398

چکیده مقاله:

گونه های جنس Ganoderma قارچهایی ماکروسکوپی از Basidiomycota، Polyporales و Ganodermataceae هستند.این گونه ها بیشتر در مناطق گرمسیری بر روی بخش چوبی تنه ی درختان زندگی میکنند ووجود ترکیبات آنتی اکسیدان در گونه های این جنس و اثرات ضد تومور و ضد ویروسی آنها به اثبات رسیده است. این تحقیق با هدف مطالعه ی اثرات آنتاگونیستی گونه ی G.australe در کنترل بیولوژیک پنج قارچ بیمارگر گیاهی Rhizoctonia solani، Fusarium solani، Helminthosporium graminearum، Verticillium dahliae و Macrophomina phaseolina در شرایط آزمایشگاهی انجام شد. قارچ G.australe در تابستان 1394از جنگلهای استان مازندران، از روی درخت بلندمازو (Quercus castaneifolia) شناسایی و جمع آوری شد. خالصسازی G.australe با استفاده از قطعات کوچک ضدعفونی شده ی کلاهک بر روی محیط کشت استریل MEA انجام شد. قارچهای بیمارگر از کلکسیون آزمایشگاه قارچ شناسی دانشگاه آزاد اسلامی گرگان تهیه شدند. مطالعه ی اثرات آنتاگونیستی با استفاده از روش کشت دوگانه در تشتکهای پتری شامل محیط کشت استریل PDA بین G.australe از یک سمت و هر یک از قارچ های بیماگر در سمت دیگر انجام شد. آزمایش در قالب طرح کاملا تصادفی با پنج تیمار و سه تکرار و در پانزده واحد آزمایشی (تشتک پتری) در زیر هود میکروبی استریل انجام پذیرفت. قطر رشد پرگنه ی هر قارچ با استفاده از خط کش میلی متری بر روی دو محور عمود بر هم به صورت هر روز اندازه گیری و پس از پر شدن تشتک پتری، میانگین سرعت رشد هر قارچ اندازه گیری شد. اثرات متقابل بین قارچ های مورد آزمایش بر اساس شدت و ضعف خواص آنتاگونیستی به سه گروه: توقف رشد میسلیوم هر دو قارچ، توقف رشد میسلیوم هر دو قارچ با فاصله ی بدون تماس میسلیومی، همپوشانی کامل پس از توقف رشد اولیه ی میسلیوم دو قارچ تقسیم بندی شد. نمره های آنتاگونیستی برای هر گروه و زیرگروه در نظر گرفته شد. شاخص آنتاگونیستی به عنوان اثر ضدقارچی برای G.australe در برابر هر قارچ بیمارگر محاسبه شد. نتایج حاصل از تجزیه ی واریانس داده های بهدست آمده نشان داد، اثر G.australe بر روی هر یک از قارچ های بیمارگر در سطح احتمال آماری (p<0.01) معنیدار بود. بنابر نتایج بهدست آمده، G.australe بر روی H. graminearum با سرعت رشد 2 میلیمتر در روز، نمره ی شاخص آنتاگونیستی (AI) بیش از 20 و اثر بازدارندگی (35%) بیشترین اثر بازدارندگی و آنتاگونیستی را از خود نشان داد.

نویسندگان

نگین رزاز

دانشجوی کارشناسی ارشد بیماریشناسی گیاهی گروه گیاهپزشکی، واحد گرگان، دانشگاه آزاد اسلامی، گرگان، ایران

امیر ذوالفقاری

عضو هیات علمی گروه گیاهپزشکی، واحد گرگان، دانشگاه آزاد اسلامی، گرگان، ایران

صدیقه خلیفه

کارشناس ارشد بیماریشناسی گیاهی