ام البنین سربازنیری - دانشجوی کارشناسی ارشد موسسه آموزش عالی صبا، ارومیه

بخش کشاورزی در اقتصاد کلان جمهوری اسلامی ایران از اهمیت و جایگاه ویژه ای برخوردار است، اهمیت سرمایهگذاری و نظام تامین مالی و اعتباری در بخش کشاوزی از اصلی ترین مولفه های توسعه کشاورزی است. بنابراین سیاستگزاران و برنامهریزان برای ساماندهی این مهم و ارتقاء نرخ رشد سرمایه گذاری در بخش کشاورزی با استفاده از ظرفیتهای درونزا بخش کشاورزی موضوع تشکیل صندوقهای غیردولتی حمایت از توسعه بخش کشاورزی را در دستور کار خود قرار دادند و به جایی رسیده که زنان نیز وارد این عرصه شدند و صندوق های حمایت از توسعه فعالیتهای کشاورزی زنان روستایی و عشایری را شکل دادند. این پژوهش با هدف بررسی نقش روشهای آموزشی ترویجی در ارتقاء ظرفیت نوآوری اعضای صندوق حمایت از توسعه فعالیتهای کشاورزی زنان روستایی شهرستان اردبیل انجام گرفته است. از آنجا که شهرستان اردبیل به عنوان یکی از مناطق مهم کشاورزی به شمار می آید لذا ضرورت انجام این تحقیق بدیهی به نظر میرسد. جامعه آماری این تحقیق، شامل 700 نفر از اعضای صندوق حمایت از فعالیتهای کشاورزی زنان روستایی میباشد که تعداد 273 نفر از آنها با روش نمونه گیری طبقه ای با انتساب متناسب و از طریق فرمول کوکران به عنوان حجم نمونه انتخاب شدند. ابزار تحقیق پرسشنامه است که از طریق مصاحبه تکمیل گردید . روایی پرسشنامه با استفاده از نظرات متخصصان و پایایی آن از طریق ضریب آلفای کرونباخ ) %91 در مجموع) با استفاده از نرم افزار SPSSV 71 مورد تایید قرار گرفت. نتایج تحقیق حاکی از آن است که ظرفیت نوآوری اکثر زنان روستایی اردبیل در حد متوسط %65 بود . از نظر اکثر پاسخگویان (%35) تاثیر روشهای آموزش گروهی در ارتقاء ظرفیت نوآوری در حد زیاد بود و نمایشهای عملی با میانگین 4/02 به عنوان مهمترین روش آموزشی گروهی قلمداد گردید. همچنین نتایج حاصل از آزمون مقایسه میانگین بران فورسیس و ولچ نیز نشان داد که بین روش آموزش گروهی با روشهای آموزش انفرادی و انبوهی، اختلاف معنی داری وجود دارد. در نهایت پیشنهادهایی ارائه گردید.

روشهای آموزشی ترویجی، ظرفیت نوآوری، زنان روستایی