طراحی مدل تخصیص ریسک برای قراردادهای طرح و ساخت دارایی های سرمایه ای بخش عمومی ( مورد مطالعه: آب و فاضلاب استان گیلان)

قراردادهای طرح و ساخت  به خاطر پیچیدگی و ریسک، زمان و هزینه اجرای طرح را تحت تاثیر قرار می دهند. طبق ماده 23 قانون برنامه و بودجه مصوب 1352، مدل مناسبی برای تخصیص ریسک وجود ندارد. این پژوهش تلاشی برای پیشنهاد مدل تخصیص ریسک برمبنای یک ساز و کار ساده برای تخصیص ریسک های حیاتی به بخش های پروژه جهت محاسبه بهای تمام شده قراردادهای طرح و ساخت می باشد. به علاوه، این مدل امکان مقایسه پروژه ها را برای شناسایی پروژه های ریسک دار فراهم می کند. ساختار مدل برمبنای شیوه دلفی برای 41 ریسک در 10 گروه می باشد. همه عوامل بوسیله اهمیت وزنی ریسک ها، که ترکیبی از احتمال ریسک و تاثیر زمان و هزینه برآن بود، تحلیل وزنی شدند. نتایج مدل، مهمترین عوامل برای تخصیص ریسک و اقدام مناسب کارفرما، پیمانکار و طرفین را تبیین نمود. مدل برای داده های واقعی در دو پروژه به روش مطالعه موردی برای اعتباردهی بکار گرفته شد. نتایج تاکید داشت فهم و بکارگیری این مدل برای پروژه ها آسان و از قابلیت انعطاف برای متغیر های موجود برخوردار است.

کلیدواژه ها:

مدل تخصیص ریسک ، شیوه دلفی ، قراردادهای طرح وساخت ، گیلان