تولید گوشت آزمایشگاهی، چالش ها و مزایای آن

گوشت منبع مهمی از پروتئین، املاح و ویتامین ها بوده و نقش مهمی در تغذیه انسان ها دارد. بر اساس پیش بینیها، مصرف آن تا سال 2050 به دلیل افزایش جمعیت، دو برابر خواهد شد. از طرفی این میزان افزایش تولید گوشت،منجر به مشکلاتی از جمله کشتار بی رویه حیوانات، افزایش تولید گاز متان و متعاقبا تشدید فرآیند گرم شدن کرهزمین، افزایش خطر بیماری های مشترک انسان و دام و ایجاد سویه های پاتوژن مقاوم به آنتی بیوتیک، مصرف آببسیار زیاد و ... خواهد شد لذا یافتن روش های نوین مانند استفاده از پروتئین تک یاخته، پروتئین نوترکیب و گوشتکشت شده در آزمایشگاه امری ضروری میباشد. پروتئین تک یاخته ترکیبی است حاصل از کشت باکتری ها، مخمرهاو قارچی های رشته ای یا جلبک ها که توسط دانشمندان بیوتکنولوژی مطرح شد اما جایگزینی آن به جای منابعپروتئین حیوانی به علت وجود اسیدهای نوکلئیک که برای بدن به عنوان عامل خارجی محسوب می شوند و پایینبودن قابلیت هضم، با شک و تردید همراه است. پروتئین نوترکیب که توسط دستکاری هایی در بیان ژن یک جاندارتولید می شود نیز به عنوان یکی از جایگزین های گوشت مطرح گردید اما علاوه بر اینکه تولید آن فرایند هزینه بریمی باشد، برای تولید پروتئین های پیچیده نیز مناسب نیست. جدیدترین پژوهش ها در این زمینه، بر روی تولیدگوشت های آزمایشگاهی متمرکز شده اند. این گوشت ها دارای مزایای فراوانی هستند که از جمله آنها میتوان بهدوست دار محیط زیست بودن و کاهش بیماری های مرتبط با دام اشاره کرد. برای سنتز گوشت های آزمایشگاهی،سلول های بنیادی یا ماهواره ای را از بافت عضلانی حیوان، بدون صدمه زدن به جاندار خارج می کنند و در محیطکشت سرم جنینی گاو قرار می دهند. سپس برای حمایت از تکثیر سلولی، از داربست های خوراکی یا غیر خوراکیاستفاده می کنند و آن را به یک بیوراکتور برای تحریک رشد بافت وارد می کنند. در شرایط مناسب رشد مانند دما،اکسیژن، مواد مغذی و عوامل رشد، حدود 3 تا 5 هفته طول می کشد تا یک تکه نازک گوشت تشکیل شود. در حالحاضر، پذیرش تولید گوشت آزمایشگاهی به دلیل قیمت بالا و همچنین پایین بودن سطح کیفی رنگ و طعم آن، بهسختی امکان پذیراست اما پیشرفت های اخیر نشان می دهند که با استفاده از محیط کشت گیاهی قارچی، راندمانرشد افزایش یافته و از نظر اقتصادی مقرون به صرفه می گردد. رنگ گوشت تولیدی نیز با افزودن ترکیبات رنگیخوراکی مانند چغندر قرمز و زعفران و طعم آن را با افزودن اسید های چرب، چربی ها و پروتئین می توان بهبودبخشید. باید توجه داشت این تکنولوژی در مراحل اولیه خود قرار دارد و به منظور رسیدن به تولید انبوه، لازم استسطح قابل قبولی از پذیرش مصرف کنندگان و قیمت رقابتی مناسبی داشته باشد. همچنین با جایگزین شدن اینتکنولوژی، احتمال کاهش سطح درآمدی پرورش دهندگان دام وجود دارد اما با توجه به خطرات صنایع دامداری،حرکت به این سمت امری اجتناب ناپذیر است.

کلیدواژه ها:

گوشت ، آزمایشگاه ، بیوتکنولوژی ، سلول بنیادی