بررسی اثر بخشی گروه درمانی شناختی-رفتاری بر اضطراب و افسردگی در بیماران با زخم پای دیابتی

سابقه و هدف: شیوع بیماری دیابت در ایران بسیار زیاد است و یکی از عوارض شایع دیابت زخم پای دیابتی است. این افراد سطح بالاتری از اضطراب و افسردگی را نسبت به سایرین تجربه می کنند. مطالعات متعددی نشان دادند که سطح بالایی از افسردگی و اضطراب پیامدهای منفی در روند درمان و کیفیت زندگی بیماران ایجاد می کند. هدف از این مطالعه بررسی اثر بخشی گروه درمانی شناختی-رفتاری بر اضطراب و افسردگی در بیماران با زخم پای دیابتی است. روش جستجو: مطالعه حاضر با جستجو به صورت مروری در متون موجود در پایگاه های اطلاعاتی فارسی و انگلیسی شامل SID,Magiran,Pubmed,Iranmedex با کلید واژه های cognitive behavioral group,depression ulcer,therapy diabetic foot انجام گردید. یافته ها: اضطراب و افسردگی برای رفتارهای خود مراقبتی بسیار مضرر است و با بدتر و شدیدتر شدن زخم پا و کاهش بهبودی و التیام زخم همراه است و همچنین باعث بی توجهی بیماران نسبت به دستورعمل های دارویی و رژیم غذایی می شود. مطالعات متعددی نشان دادند که درمان شناختی رفتاری در کاهش علائم و درمان افسردگی موثر است و در این روش با تغییر در نگرش های ناکارآمد، افسردگی و اضطراب ناشی از شناخت نادرست می تواند بهبود یابد. نتیجه گیری: کاهش و درمان افسردگی نه تنها برای بیماران زخم پای دیابتی سودمند است، بلکه هزینه های مراقبت های مرتبا با آن را نیز کاهش می دهد بنابراین انجام مطالعه ای مبنی بر اثربخشی گروه درمانی شناختی-رفتاری بر اضطراب و افسردگی در بیماران با زخم پای دیابتی بسیار احساس می شود.

کلیدواژه ها:

diabetic foot ulcer ، cognitive behavioral group therapy ، depression