یگانه غلامی - دانشجوی دندانپزشکی ، کمیته تحقیقات دانشجویی، دانشکده دندانپزشکی ، دانشگاه علوم پزشکی مازندران، ساری، ایران
اعظم حدادی - استادیار گروه اندودانتیکس، دانشکده دندانپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مازندران، ساری، ایران

سابقه و هدف: درمان پالپ زنده برای دندان هایی که در اثر تروما و یا پوسیدگی اکسپوز شده اند، انجام می شود. ماده ی مورد استفاده در پالپ کپ باید بتواند از رشد و تقسیم باکتری های وارد شده جلوگیری کرده و آنها را از بین ببرد و همچنین با تحریک سلول های مزانشیمال موجود در پالپ، سبب تمایز آنها به سلول های ادونتوبلاست جهت ساخت پل عاجی در محل اکسپوز گردد.حضور باکتری، عفونت و التهاب مانع از تشکیل پل عاجی در پالپ می شود. دیابت یک بیماری مزمن چند عاملی است که اکثر ارگان های بدن از جمله دهان را تحت تاثیر قرار می دهد، همچنین توانایی سیستم ایمنی در پاسخ به عفونت کاهش پیدا می کند. هدف این مطالعه تعیین میزان IL-1β و TNF-α به عنوان واسیه پاسخ التهابی حاد دربرابر عوامل ایجاد کننده عفونت و مایلو پراکسیداز به عنوان مارکری جهت اندازه گیری میزان فعالیت سلول های اگوسیت، بعد از استفاده از MTA و CEM به عنوان پالپ کپ در موش های دیابتی بود. مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی - آزمایشگاهی باکد IRCT 5895 از 34 موش شامل دو گروه دیابتی و سالم بهره گرفته شد. القای دیابت در این موش ها با استفاده از تزریق داخل صفاقی داروی استرپتوزوتوسین به میزان 65mg/kg صورت گرفت. بعد از اکساپوز پالپ مولر اول ماگزیلا MTA یا CEM به عنوان ماده پالپ کپ مورد استفاده قرار گرفتند و حفرات با سمان گلاس آینومر ترمیم شدند. 30 روز بعد موش ها قربانی شدند. اندازه گیری مدیاتورهای التهابی در سرم و مایع پالپ با استفاده از روش ELISA انجام شد. داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS با ویرایش 20 مورد آنالیز قرار گرفتند. یافته ها: هنگام استفاده از MTA به عنوان پالپ کپ، اختلاف آماری معناداری بین میزان IL-1β ، TNF-α و مایلوپراکسیداز در کانال ریشه موش های سالم و دیابتی مشاهده نشد. اختلاف آماری معناداری در مدیاتورهای IL-1β ، TNF-α در موشهای سالم و دیابتی که در آنها از CEM استفاده شده بود، مشاهده نگردید. اما میزان مایلوپراکسیداز در موش های سالم و دیابتی گروه CEM اختلاف معناداری را نشان داد. نتیجه گیری: براساس یافته های مطالعه حاضر، هنگام استفاده از MTA و CEM در میزان سایتوکان های التهابی IL-1β و TNF-α تفاوت معناداری در دو گروه سالم و دیابتی مشاهده نگردید. اما هنگام استفاده از CEM میزان مایلوپراکسیداز در گروه دیابتی افزایش یافت که در نتیجه بیشتر بودن حضور نوتروفیل ها و ماکروفاژها در بافت پالپ موش های دیابتی است.

دیابت، پالپ کپ مستقیم، CEM ، MTA