ساناز احمدی - کمیته تحقیقات دانشجویی، دانشگاه علوم پزشک ی کردستان، سنندج، ایران
نوشین عبدالملکی - سوپروایزر آزمایشگاه بیمارستان بعثت، دانشگاه علوم پزشکی کردستان، سنندج، ایران

سابقه و هدف: استافیلوکوکوس اورئوس یکی از پاتوژنهای مهم در ایجاد مرگ و میر می باشد و یکی از مهمترین عوامل ایجاد کننده عفونت بیمارستانی می باشد، استافیلوکوکوس اورئوس به دلیل بیماری زایی بالا و توسعه مقاومت دارویی از اهمیت بالایی برخوردار است. هدف از این مطالعه تعیین الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی استافیلوکوکوس اورئوس جدا شده از نمونه های کشت مثبت بیماران مراجعه کننده به بیمارستان بعثت سنندج می باشد.مواد و روش ها: در این مطالعه توصیفی_مقطعی کلیه نمونه های کشت مثبت ادرار، خون، مایع و ترشحات بیماران مراجعه کننده به آزمایشگاه بیمارستان بعثت سنندج وارد مطالعه شدند. پس از کشت و با استفاده از تست های افتراقی سوش باکتری تشخیص داده شد. الگوی آنتی بیوگرام آن ها با روش دیسک دیفیوژن و هاله عدم رشد آن ها طبق دستورالعمل موسسه استاندارد آزمایشگاه های بالینی CLSI مورد بررسی قرار گرفت . یافته ها: تعداد 55 کشت مثبت مورد بررسی قرار گرفت که از کل نمونه ها 27 نمونه کشت ادرار ( 49.1 در صد)، 19 نمونه کشت خون ( 34.55 درصد)، 6 نمونه کشت ترشحات 11 ( درصد) و 3 نمونه کشت زخم ( 5.45 درصد) بودند.بیشترین موارد مقاومت نسبت به استافیلوکوکوس اورئوس به ترتیب مربوط به آنتی بیوتیک پنی سیلین ( 73.6 درصد)، نور لوکساسین ( 65.18 درصد)، اگزاسیلین 58.2 ( درصد) ، اریترومایسین ( 55 درصد)، توبرامایسین ( 51.8 درصد)، سولفامتاکسازول ( 43.7 درصد)، سیپروفلوکساسین ( 35 درصد) می باشد. نتیجه گیری: در این مطالعه بیشترین مقاومت نسبت به آنتی بیوتیک پنی سیلین، نور لوکساسین، اگزاسیلین واریترومایسین بود، توصیه می شود که از این آنتی بیوتیک ها جهت درمان دارویی عفونت های باکتریایی استافیلوکوکوس اورئوس استفاده نبود.

مقاومت آنتی بیوتیکی، استافیلوکوکوس اورئوس، بیماران بستری