حسین محمدیان - دانشجوی پزشکی، کمیته تحقیقات دانشجویی، دانشگاه علوم پزشکی سبزوار، سبزوار، ایران

سابقه و هدف: استرپتوکوکوس پیوژنز، جزو استرپتوکوک های گروه A ، شایعترین عامل گلودردهای باکتریایی می باشد. در طب سنتی، مفردات زیادی در خصوص درمان گلودرد ذکر شده است. توجه به این موضوع و عوارض کمتر درمان های سنتی، منجر به انجام پژوهش های بسیاری درباره استفاده از عصاره مفردات دارویی مختلف به صورت خوراکی یا دمنوش شده است. مطالعه حاضر، یک مطالعه مروری نظام مند در خصوص اثر شد باکتریایی این مفردات دارویی می باشد. روش جستجو: این مطالعه سیستماتیک مروری در اسفند ماه 1397 انجام شد. کلیه مقالات مرتبط با زبان فارسی و انگلیسی در پایگاه های الکترونیکی SID ، Magiran ، irandoc ، PubMed ، Google scholar ، Science Direct و Scopus بدون محدودیت زمانی مطالعه و جست و جو شدند. جستجو با استفاده از کلمات کلیدی Herbal Medicine ، Streptococcal Pharyngitis و Streptococcus pyogenes به صورت منفرد و ترکیبی انجام شد. یافته ها: نتایج مطالعات نشان داد که گیاهان زنجبیل ( Zingiber officinale )، خرفه ( Portulaca oleracea )، مورد ( Myrtus communis )، بابونه آالمانی ( Matricaria chamomilla )، آویشن (Thymus )، شیرین بیان ( Glycyrrhiza glabra )، گزنه ( Urtica dioica )، نعناع فلفلی ( Peppermint )، دارچین ( Cinnamomum verum )، رزماری ( Rosmarinus officinalis )، مرزنجوش ( Origanum majorana )، مرزه ( Satureja hortensis )، گل گاو زبان ( Borago officinalis )، زیره سبز ( Cuminum cyminum )، سیر ( Allium sativum )، زنیان ( Carum copticum )، مریم گلی ( Salvia officinalis )، چای سبز ( Camellia sinensis )، چای ترش ( Hibiscus sabdariffa )، اکالیپتوس ( Eucalyptus )، پونه ( Origanum vulgare )، میخک ( Dianthus )، بادرنجبویه ( Melissa officinalis ) و زرشک ( Berberis ) دارای اثرات مثبت ضد S. pyogenes در درمان گلودرد هستند. نتیجه گیری: توجه به اثرات مثبت گیاهان دارویی و مضرات کمتر آن ها نسبت به داروهای شیمیایی تمایل روزافزون استفاده از این گیاهان به خصوص در عفونت ها را نشان می دهد.

گیاهان دارویی، گلودرد، Streptococcus pyogenes