تاثیر زمان فرآیند بر استحکام و ریزساختار اتصال فولاد زنگ نزن 316 با لایه میانی Cu بوسیله روش فاز مایع گذرا

در این پژوهش، اتصال فولاد زنگ نزن آستنیتی 316 با لایهمیانی Cu خالص (99/95%) به روش فاز مایع گذرا (TLP) مورد بررسی قرار گرفته است. این فرآیند در دمای 1120°C و در زمانهای 30، 60 و 90 دقیقه انجام گرفته است. نتایج بررسی های ریزساختاری در اتصال فولاد زنگ نزن آستنیتی 316 با لایه میانی Cu نشان میدهد که با افزایش زمان اتصال، از شدت ناپیوستگی ها کاسته شده و نفوذ لایه میانی در فلزپایه و انحلال فلزپایه افزایش یافته است. در نتیجه، به دلیل اینکه عناصر فرصت بیشتری برای نفوذ دارند، عرض منطقه اتصال افزایش یافته است. آنچه که باقیمانده، لایه نفوذی ایجاد شده ی γ + Cu بوده است. برای ارزیابی خواص مکانیکی اتصال، آزمون استحکام برشی و میکرو سختی سنجی روی نمونه ها انجام شده است. با افزایش زمان فرآیند استحکام برشی نمونه ها افزایش یافته است. دلیل این رفتار به کاهش ساختار ترد و شکننده یوتکتیک که با افزایش زمان فرآیند همراه است، برمیگردد.

کلیدواژه ها:

فولاد زنگ نزن آستنیتی 316 ، فاز مایع گذرا (TLP) ، Cu ، انجماد همدما.