اخلاق حرفه ای

اخلاق حرفه ای، مجموعه ای از رفتارها و اعمال و سجایای فرد است که باعث می شود جمیع کردار وی پسندیده باشد و در عین حال سهل و روان از وی صادر شود که با به کارگیری کلید واژه های، حلال، حرام، مباح، مکروه و مستحب، حق الناس و حق الله می تواند توسط فرد سنجش شود. 2500 سال سابقه مکتوب راجع به اخلاق داریم، اینکه چگونه باشیم )منش( و چگونه رفتار کنیم )کنش( نیز با معیار های فوق قابل یافتن و ارزیابی می باشد و در مجموع اخلاق مجموعه فضائل/ رذایلی است که فرد باید به آن ها معتصف/ از آنها دور باشد. در واقع باید ها و نبایدهایی است که می بایست بر اساس آن ها عمل بشود یا نشود . در ژاپن سه گواهی قبل از ازدواج اخذ می شود؛ همسرداری، فرزند پروری، و اقتصاد خانواده. فارغ التحصیلان ارتوز و پروتز می بایست به بهره وری به معنای استفاده درست از منابع برسند و نباید در ساخت ارتوز و پروتز سوء استفاده مالی کند. از مردم و بهره وری حاصل، ارتباط مناسب، کارآیی و اثربخشی است )آموزش و درمان(. کارآیی به معنای درست کارکردن و اثربخش به معنای کار درست تحویل دادن. به دانشجویان ترم اول می بایست فرهنگ شغلی را یاد داد: اسطوره کیست وفاداران کدامند روش لقب دادن چگونه است خطوط قرمز کجاست مزدوران کیانند خرابکاران می بایست مثال زده شوند دانشجویان آیا پذیرفنه اند شرایط صحیح کار را مسئولیت اجتماعی استاد، آموزش است و مسئولیت اجتماعی کارشناس، درمان. آیا روش ارتقاء آن را تحت شعاع قرارداده آیا استادان و درمانگاران برخوردار از اخلاق شهروندی هستند انسان سالم در چهار بعد می بایست سالم باشد: زیستی، روانی، معنوی و اجتماعی و لازمه رشد اخلاق برخورداری از سلامت در این چهار بعد است و در پایان چنانچه به دیکتاتور درون خود فکر نکنیم در جهت ضعیف کردن آن، با یک دیکتاتور مخوف در خود روبرو خواهیم شد.