مقایسه اثربخشی دو روش آموزشی سخنرانی و نمایش در عملکرد پرسنل اورژانس پیش بیمارستانی شهر مشهد در برخورد با بیماران با شک به سندرم کرونری حاد

مقدمه: سندرم حاد کرونری (ACS) از علل شایع مراجعه بیماران به اورژانس می باشد. تجویز زودهنگام آسپرین در خارج بیمارستان همراه با کاهش مرگ و میر می باشد. بنابراین در بیمار مشکوک به ACS باید به سرعت اقدام شود. امدادگران باید برای پاسخ به تظاهرات و عوارض ACS آموزش ببیندند. در این پژوهش اثر دو روش آموزشی سخنرانی و نمایشی بر عملکرد پرسنل اورژانس پیش بیمارستانی (EMS) مورد مقایسه قرار گرفت. روش کار: در این مطالعه مداخله ای 30 نفر از پرسنل EMS مشهد در سال 1390در دو گروه وارد شدند. یک گروه به روش سخنرانی و با حضور در کلاس درس و گروه دوم به روش نمایشی در مرکز مهارتهای بالینی آموزش دیدند. پس از 10 روز از اتمام کلاسها به مدت دو ماه عملکرد EMS دربرخورد با بیماران مشکوک به ACS مورد ارزیابی قرار گرفت. نحوه ارزیابی بر اساس فرمهای مخصوص انتقال بیماران بود. سپس اطلاعات توسط نرم افزار SPSS و آزمون کای دو تحلیل شد. نتایج: در گروه اول 1/32٪ آسپیرین، 3/75٪ نیتروگلیسرین،1/90٪ اکسیژن دریافت کرده بودند. از مجموع 183 بیمار که نیتروگلیسرین دریافت کرده بودند فقط به1/43٪ بیمارآسپیرین تجویز شده بود. در گروه دوم 7/49٪آسپیرین،7/58 ٪ نیتروگلیسیرین و 2/98٪اکسیژن دریافت کرده بودند. از مجموع 98 بیماری که نیتروگلیسرین گرفتند فقط به3/67٪ آسپیرین تجویز شده بود. هیچکدام از بیماران مورفین، EKG و مونیتورینگ دریافت نکردند. نتیجه گیری:این مطالعه افزایش 6/17% را در تجویز آسپرین و سایر عملکردهای درمانی در گروه دوم نشان می دهد. برای هیچ بیماری مانیتورینگ قلبی انجام نشده بود وآنها اغلب درمان هایی را که سود کمتری داشته است، انتخاب نموده اند

کلیدواژه ها:

آسپرین ، سندرم کرونری حاد ، اورژانس پیش بیمارستانی