بررسی اثرات سطوح مختلف پربیوتیک ایمکس اولترا (مخمر اشباع شده Saccharomyces cerevisiae) بر پارامترهای رشد، بقاء، کارایی تغذیه و مقاومت در برابر تنش های محیطی در بچه ماهیان نورس کپور معمولی (Cyprinus carpio Linnaeus. 1758)

تحقیق حاضر به منظور بررسی تاثیر پربیوتیک ایمکس اولترا در پنج سطح صفر (شاهد)، (g.kg-1) 3/0(T1)، 5/0(T2)، 7/0(T3) و 1(T4) بر شاخص های رشد، کارایی تغذیه، بقاء و مقاومت در برابر تنش های محیطی به مدت 60 روز صورت گرفت. بدین منظور تعداد 600 قطعه لارو کپور معمولی با میانگین وزن اولیه (g) 273/0±3/1 (انحراف معیار±میانگین) تهیه و پس از سازگاری یک هفته ای در قالب یک طرح کاملا تصادفی در 5 تیمار آزمایشی هرکدام با سه تکرار (با تعداد 40 قطعه در هر تکرار) تقسیم شدند. همگی لاروها در ابتدا و انتهای دوره مطالعه زیست سنجی شده و در انتهای دوره تحت استرس های محیطی قرار گرفتند. در پایان آزمایش نتایج حاصل نشان داد که استفاده از سطوح (g.kg-1)5/0 و 7/0 پربیوتیک در جیره غذایی موجب افزایش معنی دار شاخص های رشد و استفاده از سطح g.kg-13/0 پربیوتیک باعث افزایش معنی دار کارایی تغذیه در مقایسه با تیمار شاهد می گردد. (05/0P<). در خصوص نرخ بقاء نیز تفاوت معنی داری نیز بین تیمار تغذیه شده با سطح g.kg-1 5/0 پربیوتیک با سایر تیمارهای آزمایشی و تیمار شاهد ثبت شد (05/0P<). نتایج حاصل از آزمون رگرسیون خطی نیز وجود همبستگی مثبت و معنی دار بین افزایش سطح پربیوتیک جیره و شاخص های رشد و تغذیه اندازه گیری شده را نشان داد. همچنین نتایج حاصل از تست های مقاومت در برابر تنش های محیطی نیز تفاوت معنی داری بین تیمارهای آزمایشی و تیمار شاهد از خود نشان داند (05/0P<). این نتایج بیانگر بهبود عملکردهای رشد، نرخ بقا، کارایی تغذیه و افزایش مقاومت در لاروهای کپور معمولی در تغذیه با پربیوتیک ایمکس اولترا بود.

کلیدواژه ها:

پربیوتیک ، ایمکس ، رشد ، کپور معمولی ، تنش