علی اوجاقی - دانشگاه افسری امام علی(ع)
نیما فرزام نیا - دانشگاه افسری امام علی(ع)
محمدحسین فتحی - دانشگاه افسری امام علی(ع)

انسان یک هویت حقیقی و یک هویت حقوقی دارد و به همراه آنها، یک مسئولیت فردی دارد که حسابش با خود اوست و یک مسئولیت اجتماعی دارد که حسابگران دیگری دارد. این نقش زمانی پررنگتر میگردد که به عنوان یک حاکم و مدیر، در راس یک سازمان و یا یک جامعه قرار گرفته باشد که از آن به عنوان مسئولیت پذیری اجتماعی تعبیر میشود. مسئولیت پذیری اجتماعی از جمله مهمترین عناصر فلسفه وجودی سازمانها شناخته شده است، به نحوی که اهمیت دادن به رعایت آن توسط سازمانها و اجتماع، نه تنها احتمال ارتقاء تعهد سازمانی را به همراه دارد، بلکه رضایت ذینفعان خارج از سازمان و اجتماع را برای مشروعیت بخشیدن به فرماندهان و مدیران تقویت میکند. عنصر اصلی مسئولیت پذیری، پاسخگویی یعنی اصالت دادن به حقوق دیگران است. هدف این پژوهش، بررسی مسئولیت پذیری اجتماعی در نهج البلاغه است. روشی که در این پژوهش از آن استفاده شده، روش تحلیل محتوا میباشد. نتایج حاکی از آن است که بحث مسئولیت پذیری اجتماعی در نهج البلاغه به صورت دو مولفهی مسئولیت پذیری، یعنی عدالت و مراقبت مطرح گشته است.

مسئولیت پذیری، جامعه، فرماندهی، مدیریت، نهج البلاغه، پاسخگویی