روندیابی تغییرات زمانی تبخیر تعرق پتانسیلET0در ایستگاه سینوپتیک فسا

تبخیر – تعرق پتانسیل پارامتر اصلی محاسبات نیاز آبی گیاه و بررسی های مربوط به پایش خشکسالی است که روش های مختلف تعیین تبخیر -تعرق پتانسیل برای مناطق مختلف باید مورد بررسی قرار گیرد. در این تحقیق با استفاده از داده های هواشناسی دوره آماری 52 ساله (1346- 1397) ایستگاه سینوپتیک فسا تبخیر-تعرق با روش های مختلف (پنمن-مانتیث فائو، تورنت وایت، هارگریوز-سامانی و بلانی کریدل) محاسبه گردید. نتایج این محاسبه نشان داد که داده های به دست آمده از روش پنمن -مانتیث فائو به عنوان یک روش استاندارد معرفی شده از سوی سازمان خوار و بار جهانی (FAO) بیشترین شباهت را با داده های به دست آمده از روش بلانی کریدل و کمترین شباهت را با داده های به دست آمده از روش تورنت وایت داشت. به منظور روندیابی سری زمانی داده های تبخیر-تعرق ابتدا نرمال بودن داده ها بررسی گردید. برای روندیابی سری داده های نرمال از روش پیرسون و برای سری داده های غیرنرمال از روش اسپیرمن استفاده شد. نتایج نشان داد که روند تغییرات سری زمانی داده های به دست آمده از روش هارگریوز-سامانی برای تمام فصول معنی دار بود که این روند افزایشی بود. در روش های بلانی – کریدل و پنمن – مانتیث فائو روند تغییرات فقط در فصل زمستان معنی دار بود که این روند نیز افزایشی بود که نشان دهنده تاثیر افزایشی پارامترهای موثر بر فاکتور تبخیر-تعرق از جمله دما است.