کارکرد معنایی صور گیاهی در نقش پردازی چهار قطعه از منسوجات عصر قاجار

استفاده از تزیین در هنرهای کاربردی سابقه دیرینه دارد. در میان این انواع، پوشش ملتها بستر مناسبی جهت آذین سازی است که معمولا در هنگام بافت و به تبعیت از ساختار تار و پودی جلوه گر می شود. ایرانیان با بهره مندی از این زمینه دست به آرایش پارچه برده اند. براساس شواهد موجود زینت پارچه در عصر قاجار بیشتر در قالب صور گیاهی خودنمایی کرده است. در این مقاله با روش تحلیلی، بهره گیری از مطالعات اسنادی و در نهایت رجوع به پارچه های عصر قاجار پرسش این است که نقوش گیاهی در چهار تخته پارچه عصر قاجار چه معنایی را متصور میسازند نتیجه نشان میدهد معمولا این نوع تجسم بخشی، بازنمایی نمونه گیاهی خاص را دنبال نمی کند. درواقع هدف، به تصویر درآوردن طبیعت گیاهی و سرزندگی طبیعی است که با اصلی ترین کارکرد پارچه یعنی پوشش بشر قرابت معنایی دارد.

کلیدواژه ها:

پارچه ، قاجار ، نقش ، صور گیاهی