مهتاب شهرکی - کارشناس ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری، کارشناس نظارت برساخت و سازهای شهرداری زاهدان، ایران،
ملیحه شهرکی نادر - کارشناس ارشد علوم باغبانی، کارشناس فضای سبز شهرداری زاهدان، ایران،
محمد مهدی مرعشی - کارشناس ارشد آمایش سرزمین، مدیریت پیشگیری و مقابله با بحران شهرداری زاهدان، ایران
فریدون راهبر کیخا - کارشناس ارشد اکولوژی، کارشناس فضای سبز منطقه ۳ شهرداری زاهدان، ایران

وقوع سیل در اقصی نقاط کشورمان کام نوروزی مردم را تلخ کرده است، در حالی که تجربه کشورهای پیشرفته نشان می دهد مقابله با سیل در مناطق مستعد با چند روش ساده به راحتی امکان پذیر است. به گزارش ایسنا، سیل به معنی طغیان کردن آب، زیر آب رفتن گستره ای از زمین و طوفانی شدن هوا می باشد. در خلال یا پس از یک بارندگی شدید، مقدار دبی رودخانه به سرعت افزایش یافته و در نتیجه آب از بستر عادی خود سرریز و دشت سیلابی و مناطق اطراف را دربرمی گیرد. با بررسی دشت سیلابی قدیمی و آبرفت های آن شاید بتوان با درجه ای از تقریب احتمال وقوع و بزرگی سیل های آتی منطقه را مشخص کرد. اصولا بزرگی سیل ها و تکرار آنها در طول زمان تابع شدت بارندگی، نفوذپذیری زمین و وضع توپوگرافی منطقه دارد البته امروزه به دلیل دخالت های بی رویه در بسیاری نقاط که قبلا سیل نمی آمده، طغیان های بزرگی مشاهده می شود. فعالیت بشر به چند صورت احتمال وقوع سیل را افزایش می دهد. از آن جمله می توان به ساختمان سازی در دشت سیلابی رود که مستلزم اشغال بخش هایی از آن است و باعث کاهش ظرفیت طبیعی رود می شود، اشاره کرد. به این ترتیب محدودهای از دشت سیلابی که در زمان طغیان زیر آب می رود، گسترده تر می گردد . شهرسازی ها و نابودی پوشش گیاهی باعث کاهش مقدار آب نفوذی و افزایش آب سطحی می شود. حجم زیاد آب از یک طرف بر بزرگی طغیان می افزاید و از طرفی با افزایش فرسایش، رسوباتی به وجود می آورد که با برجای گذاشتن آنها ظرفیت بستر اصلی رود کاهش می یابد. این موارد معمولا تاثیر تدریجی دارند، ولی سیل های ناگهانی و فاجعه آمیز اغلب بر اثر تخریب سدها و بندها ایجاد می شوند . در پایان این پژوهش نیز پیشنهاداتی بعنوان بهبود وضعیت سیلاب شهری و اقدامات ایمنی در خصوص پیشگیری در پیش از وقوع سیل و در حین وقوع سیل و بعد از وقوع سیل ارائه شده است.

دبی رودخانه، بارندگی شدید، سیلاب شهری، دشت سیلابی، آبرفت