بهبود نرخ بازشناسایی اشخاص در دوربینهای امنیتی بوسیله گشتاروهای متعامد و معیارهای مبتنی بر فاصله

دوربینهای نظارتی و امنیتی در مکانهای عمومی مانند فرودگاه ها، ایستگاه های راه آهن، دانشگاه ها و ساختمانهای اداری برای انجام وظایف نظارتی سطح بالا مانند تشخیص فعالیت مشکوک یا پیش بینی رویداد نامطلوب به کمک نیروهای امنیتی میآیند. در این دستگاه ها که نیاز است کنترل افراد بهصورت نامحسوس انجام شود، بیومتریکهای قابل اطمینان مانند چهره، عنبیه، اثر انگشت کاربردی ندارند زیرا در این موارد حضور و مشارکت شخص الزامی است. لذا نیاز به سیستمی که از ظاهر افراد عمده اطلاعات را بهرهبرداری کند احساس میشود. عمل بازشناسایی (Re-ID) به عنوان یک فرایند ایجاد ارتباط بین تصاویر شخص، در دوربین های مختلف یک محیط نظارتی تعریف شده است. در این سیستمهای نظارتی فرد توسط دوربین اول شناسایی میشود و هنگامی که از حوزه دید این دوربین خارج و در محدوده دید دیگر دوربین ها قرار میگیرد نیاز است مجددا شناسایی و در برخی از موارد ره گیری شود. تغییر شرایط در حوزه دید هر دوربین چالش های مانند تغییر حالت بدن،تغییر شدت روشنایی، نویز و انسداد را بوجود میآورد. در این مقاله برای غلبه بر چالش های ذکر شده از ترکیب گشتاورهای متعامد هیو، زرنیک و لژاندر استفاده و با توجه به تعداد ویژگی های استخراج شده برای کاهش ابعاد بردار ویژگی، آنالیز مولفه اصلی (PCA) بکار گرفته شده است. همچنین برای طبقه بندی از معیار فاصله ماهالانوبیس بهره برده شده است. برای ارزیابی، روش پیشنهادی برروی پایگاه داده VIPeR آزمایش شده است.

کلیدواژه ها:

بازشناسایی افراد ، گشتاورهای متعامد ، فاصله ماهالانوبیس