تاثیر گسل های عرضی در هندسه، پایانه ها و فعالیت گسل طالقان براساس شواهد ریخت زمین ساختی و مغناطیس هوایی

با تلفیق داده های زمین شناسی، زمین­ریخت شناسی، مغناطیس هوایی و دورسنجی، گسترش و ماهیت پایانه های گسل طالقان در جنوب البرز مرکزی مورد بررسی قرار گرفته است. گسل طالقان توسط سه گسل پی سنگی عرضی قطع می شود که از نظر سن و ماهیت با یکدیگر متفاوت هستند. شواهد زمین شناسی در طول دره کرج نشان می دهد که گسلش پی سنگی با روند شمال – جنوب در امتداد این دره بر رسوب­گذاری در فرادیواره گسل طالقان طی ائوسن تاثیر گذاشته است. پایانه غربی گسل طالقان در زیر نهشته های کواترنری مخروط­افکنه که شواهدی از دگرریختی کواترنری نشان می دهند، مدفون است. چندین خطواره در این نهشته ها به نقشه درآمده اند که یک ساختار دم اسبی را برای پایانه غربی گسل طالقان پیشنهاد می کنند. محاسبه اندیس های زمین­ریخت شناسی در این منطقه (Af, Vf, Hi, Smf) فعالیت زمین­ساختی بالایی (Iat: class 3) را نشان می دهد. پایانه شرقی گسل طالقان با یک گسل تراگذر حاشیه کافت متصل می شود. قطعه غربی گسل طالقان از دره کرج به سمت غرب فعال بوده و پتانسیل خطر لرزه ای بالایی را برای شهرهای تهران، کرج، هشتگرد و طالقان ایجاد کرده است.  

کلیدواژه ها:

گسل طالقان ، گسلش پی سنگی ، البرز مرکزی ، پایانه گسلی