تعیین آسیب پذیری آبخوان سلماس با استفاده از شبکه عصبی-مصنوعی

منابع آب زیرزمینی دشت سلماس تامین کننده آب شرب و کشاورزی مردم منطقه است. با توسعه فعالیتهای کشاورزی در این منطقه، استفاده از انواع کودهای شیمیایی وحیوانی گسترش یافته است بنابراین احتمال آلودگی آبخوان این دشت به منابع آلاینده بسیار زیاد میباشد. بدین منظور برای اینکه تا حدی از آلوده شدن آبهای زیرزمینی در این دشت جلوگیری شود بهترین راهکار شناسایی مناطق آسیب پذیر و مستعد آلودگی در این دشت است. لذا در این تحقیق از روش DRASTIC برای بررسی آسیب پذیری ذاتی آبخوان دشت سلماس استفاده شد. سپس در مرحله بعد برای دستیابی به نتایج دقیق تر از آسیب پذیری آبخوان و شناسایی مناطق دارای پتانسیل آلودگی بالا از مدل شبکه عصبی مصنوعی (ANN) استفاده گردید. در مدل ANN، هفت پارامتر دراستیک به عنوان ورودی مدل و شاخص دراستیک به عنوان خروجی مدل تعریف شدند و از مقادیر نیترات برای صحت سنجی مدل استفاده شد. نتایج نشان داد که مدل ANN نسبت به روش دراستیک توانایی بالایی برای ارزیابی آسیبپذیری دارد. بر اساس مدل ANN قسمتهای غربی و شمال غربی دشت سلماس دارای پتانسیل آلودگی بالاتری نسبت به سایر بخشهای دشت است و نیاز به محافظت بیشتری دارد.

کلیدواژه ها:

آسیب پذیری ، آبخوان سلماس ، دراستیک ، شبکه عصبی مصنوعی