روش شناسی ساخت نشانگر مرکب مروری بر مراحل وزن دهی و تجمیع

نشانگرهای مرکب در سال های اخیر محبوبیت بسیار زیادی را در حوزه های مختلف تحقیقاتی بدست اورده اند. استفاده گسترش از آنها در نهادها وارگان های بین المللی توجه رسانه ها و سیاست گذاران وهمچنین عموم مردم را بیش از پیش بین این موضوع جلب کرده است. همین توجه زیاد انتقادات فراوانی را نیز به سمت این نشانگرها روانه کرده است که به همین دلیل روش شناسی های بسیاری در پاسخ به این انتقادات ارائه شده اند. این پژوهش به بررسی و مرور پیشرفت های حاصله دراین روش شناسی ها می پردازد. ازمیان مراحل فراوان ارائه شده در چارچوب ساخت نشانگرهای مرکب، این پژوهش به بررسی دو مرحله ی وزن دهی وتجمیع درساخت نشانگرهای مرکب به علت توجه زیاد منتقدان به این دو مرحله، می پردازد. واین گام های کلیدی را از منظر چارچوب نظری بررسی می کند.در موضوع وزن دهی، رویکردهای اختصاص وزن های مساوی به زیرنشانگرها، سیستم های وزن دهی متکثر و روش های وزن دهی داده محور شرح داده شده اند. در مبحث تجمیع نیز، دسته بندی مشهور رویکردهای موجود به دو گروه جبرانی و غیر جبرانی و تکنیک هایی که تا حد تلفیقی ازهر دو هستند (میانگین توان مرتبه r، روش طبقه بندی روکلاو، تابع حداقل حداکثر، شاخص مازیوتا پارتو و روش حاصل ضرب وزن دهی شده) مورد بررسی قرار گرفته اند.

کلیدواژه ها:

نشانگر مرکب ، وزن دهی ، تجمیع ، وزن دهی داده محور ، تجمیع جبرانی ، تجمیع غیر جبرانی