محمدجواد شعبانی - پژوهشکده میگوی کشور، موسسه تحقیقات علوم شیلاتی کشور، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، بوشهر، ایران.
حسین شادکامی - پژوهشکده میگوی کشور، موسسه تحقیقات علوم شیلاتی کشور، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، بوشهر، ایران.
محمد زارعی - پژوهشکده میگوی کشور، موسسه تحقیقات علوم شیلاتی کشور، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، بوشهر، ایران.
علی مبرزی - پژوهشکده میگوی کشور، موسسه تحقیقات علوم شیلاتی کشور، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، بوشهر، ایران.

این بررسی در تابستان سال 1397 از تیر لغایت شهریور در آبهای استان بوشهر طی 65 بار تورکشی تجاری از منطقه مطاف در جنوب تا روبروی امام حسن در شمال استان بوشهر انجام شد. میزان کل صید 10472 کیلوگرم بدست آمد. از این مقدار 12,7 درصد میگو 10,9) درصد میگوی ببری سبز و 1,8درصد دیگر میگوی سفید، خنجری و سایر گونه های میگو) و 87,3 درصد دیگر صید ضمنی، که 81,6 درصد آن آبزیان دور ریز بودند. تعداد 99 گونه آبزی از 59 خانواده شناسایی شدند. 12 گونه آبزی بزرگ دورریز، 48 گونه آبزی بزرگ تجاری، 44 گونه آبزی تجاری دورریز و40 گونه آبزیان غیر تجاری دورریز کوچک صید گردید. ترکیب صید فوق نشان می دهد که تور ترال میگویی، علاوه بر تخریب اکوسیستم و بستر، تعداد زیادی از آبزیان را صید می نماید و برروی روابط اکولوژیک سایرآبزیان نیز تاثیرگذار می باشد. با ادامه روند صید میگو به این طریق، در آینده امکان حذف بسیاری از گونه های آبزیان ازچرخه اکوسیستم و زنجیره غذایی وجود دارد. بنابراین پیشنهاد می گردد درصورتیکه امکان حذف کامل ترال میگو از نظر مدیریتی، اجتماعی و اقتصادی وجود ندارد، بتدریج دوره صید میگو کوتاه گردد و یا شیلات الزامات نصب ابزارهای کاهنده صید ضمنی بخصوص چشمه مربعی را با جدیت بیشتری دنبال نماید.

ترال میگو، صید ضمنی، استان بوشهر، صید دورریز، خلیج فارس