تاثیرات استفاده دارو در مزارع تکثیر و پرورش میگو بر موجودات فیتوپلانکتونی

در سالهای گذشته، داروها توجه بیشتری را به خاطر اثر آن ها بر محیط زیست و ایجاد یک اثر بیولوژیکی پایدار در آب به خود جلب کرده است. ریزجلبکها از اهمیت ویژهای برای اکوسیستمهای آبزی برخوردار میباشند، زیرا آنها به طور گسترده در آبزی پرورش مورد استفاده قرار میگیرند . از آن جایی که مواد دارویی از جمله هورمونها و آنتیبیوتیک ها در حوزه آبزیپروری مورد استفاده قرار میگیرند. ورود این نوع داروها نگرانی خاصی برای اکوسیستمهای طبیعی از جمله برای موجودات غیرهدف مانند فیتوپلانکتونها و زئوپلانکتونهای مورد استفاده به وجود آورد. از آنجایی که مزارع تکثیر و پرورش میگو به عنوان عامل اصلی آلوده کننده آبها نیستند، با توجه به دادهای جمع آوری شده در تحقیقات انجام شده تغییرات بسیار کم نیز در افزایش داروها در رشد و دوره زندگی آبزیان به ویژه فیتوپلانکتونها و زئوپلانکتونها در حضور دارو مشاهده میشود. تحریک رشد در پایینترین غلظت آزمایش شده نشان میدهد. با این حال، بر اساس توابع و مکانیسم عمل درمانی، گروه های خاصی از داروها هستند که حتی در غلظتهای چند نانوگرم در هر لیتر، و به ویژه تحت شرایط خاص، یک ریسک برای موجودات غیرهدف ایجاد میکنند.

کلیدواژه ها:

دارو ، مزارع تکثیر و پرورش ، فیتوپلانکتون ، میگو.