بررسی تاثیر آبشکن های نفوذپذیر بر آبشستگی بستر رودخانه

به علت نزدیکی سازه های تغذیه کننده از آب رودخانه و زمین های کشاورزی اطراف رودخانه، نیاز به یک برنامه ریزی علمی جهت حفظ و حراست از این سازه ها، اجتناب ناپذیر می باشد. کلیه رودخانه ها در معرض تغییر و تحول قرار دارند و کارهای مهندسی رودخانه برای تغییر دبی، مطالعه بده رسوبی، مسیر رودخانه، عمق آبراهه، پهنه سیل گیر و کیفیت آب مورد نیاز می باشد. روش های معمول در راه رسیدن به این اهداف استفاده از سازه های مختلف به تنهایی یا ترکیبی از آنها مثل سد، سیل بند خاکی یا بتنی، پوشش بدنه، آبشکن یا به کار گرفتن راه حل های قدیمی مثل لایروبی می باشد. پدیده ی غالب و پرخطر در همه ی سازه های موجود در مسیر عبور آب، آبشستگی است. آبشستگی پدیده ای مخرب است که موجب فرسایش و از بین رفتن ساختارهای طبیعی سواحل رودخانه ها و ایجاد مشکلات زیست محیطی مختلفی در اثر تخریب آن می شود. برای مقابله با این پدیده، یکی از رایج ترین سازه های بکار رفته در رودخانه ها، آبشکن ها هستند. آبشکن سازه ای است که از ساحل رودخانه تا فاصله ای متناسب با عرض رودخانه، که عرض اشغال شده برای جلوگیری از ایجاد تنگ شدگی در مسیر جریان در نظر گرفته می شود (حداکثر 25 درصد)، در داخل عرض رودخانه احداث می شود و جریان آب را از ساحل دور نگه می دارد.

کلیدواژه ها:

آبشکن ، آبشستگی ، رودخانه