بهاره اعتمادی فر - دانشجوی کارشناسی ارشد، گروه مهندسی مواد، دانشگاه فنی و مهندسی گلپایگان، گلپایگان
رضا امینی نجف آبادی - استادیار، گروه مهندسی مواد، دانشگاه فنی و مهندسی گلپایگان، گلپایگان
مهشید خرازیها - استادیار، گروه مهندسی مواد، دانشگاه صنعتی اصفهان، اصفهان

در این مطالعه پوشش های نانوکامپوزیتی اکسیدگرافن-بردیجیت با استفاده از روش غوطه وری بر روی Ti6Al4V ایجاد شد. برای تولید این پوشش، نانوذرات بردیجیت با نسبت های مختلف (4، 8 و 12 درصد وزنی) با اکسیدگرافن در مخلوط حلال آب و اتانول ترکیب شد. میکروسکوپ الکترونی روبشی (SEM) و نقشه برداری عنصری (EDS) به منظور ارزیابی توزیع نانوذرات در پوشش مورد استفاده قرار گرفت. همچنین پراش پرتو ایکس (XRD) مورد استفاده قرار گرفت. نتایج XRD حضور فازهای بردیجیت را در پوشش تایید کرد. نتایج نشان داد که تغییر میزان بردیجیت منجر به تغییر ضخامت پوشش و یکنواخت شدن آن شد. افزایش میزان بردیجیت تا 12 درصد وزنی منجر به آگلومره شدن ذرات و عدم دریافت پوشش مناسب شد. بنابراین مقدار بهینه بردیجیت 8 درصد وزنی تعیین گردید. همچنین، نتایج نشان داد که پوشش بدست آمده ضخامتی بین 100-300 میکرومتر دارا می باشد.

تیتانیوم، اکسیدگرافن، بردیجیت، غوطه وری، زیست سازگاری