مهسا بابا حسینی - کارشناس ارشد رفتار حرکتی، دانشگاه الزهرا (س) تهران، ایران
پروانه شمسی پور دهکردی - استادیار گروه رفتار حرکتی، دانشکده علوم ورزشی، دانشگاه الزهرا (س) تهران، ایران.

هدف: هدف از انجام پژوهش حاضر بررسی تاثیر اقامه نماز بر بازدارندگی از آسیب های اجتماعی و سلامت معنوی ورزشکاران و غیرورزشکاران بود.روش: جامعه آماری این پژوهش را جوانان شهرستان قزوین با دامنه سنی 34 - 22 تشکیل داد. نمونه آماری را 160 جوان به ترتیب ورزشکار نمازگزار 40 نفر، ورزشکار غیرنمازگزار 40 نفر، غیرورزشکار نمازگزار 40 نفر، غیرورزشکار غیرنمازگزار 40 نفر، تشکیل داد. روش نمونه گیری از نوع در دسترس و بر اساس معیارهای ورود به مطالعه بود. ابزار ارزیابی مقیاس سلامت معنوی و پرسشنامه بازدارندگی از آسیب های اجتماعی بود. برای تحلیل داده ها از تحلیل واریانس دو عاملی و آزمون تعقیبی بونفرونی استفاده شد. یافته ها: یافته ها برای متغیر سلامت معنوی نشان داد اثراصلی اقامه نماز معنادار بود و افراد نمازگزار دارای میانگین سلامت معنوی بالاتری نسبت به افراد غیرنماگزار بودند. اثر اصلی ورزش معنادار بود و افراد ورزشکار دارای میانگین سلامت معنوی بالاتری نسبت به افراد غیرورزشکار بودند. مقایسه میانگین ها نشان داد نمازگزاران ورزشکار دارای میانگین سلامت معنوی بالاتر نسبت به جوانان ورزشکار غیرنمازگزار بودند P<0/05 برای متغیر بازدارندگی از آسیب های اجتماعی اثرهای اصلی و تعاملی معنادار نبود اما مقایسه میانگین ها نشان داد نمازگزاران ورزشکار دارای میانگین بازدارندگی آسیب های اجتماعی بالاتر نسبت به جوانان ورزشکار غیرنمازگزار و جوانان غیر ورزشکار غیرنمازگزار بودند. همچنین میانگین بازدارندگی آسیب های اجتماعی نمازگزاران غیرورزشکار بالاتر از غیرورزشکاران غیرنمازگزار و ورزشکاران غیرنمازگزار بود نتیجه گیری: اقامه نماز و انجام ورزش می تواند بر افزایش سلامت معنوی و بازدارندگی از آسیب های اجتماعی تاثیرگذار باشد

اقامه نماز، ورزش، بازدارندگی آسیب های اجتماعی، سلامت معنوی.