چشم انداز جایگاه سازمان همکاری شانگ های در ترتیبات امنیتی خاورمیانه با تاکید بر امنیت ملی ج. ا. ایران

سازمان همکاری شانگهای طی 17 سال حیات خود توانسته بر نقش بین المللی خود بیافزاید و با پذیرش مغولستان در سال 2004 ج.ا. ایران و افغانستان بعنوان اعضای ناظر، هند و پاکستان به صورت دایمی عملا از قالب منطقه ای خارج شود. در مقاله حاضر چشم انداز جایگاه سازمان همکاری شانگهای در ترتیبات امنیتی خاورمیانه مورد بحث وبررسی قرار گرفته است. برای نیل به این هدف با استفاده از روش توصیفی – تحلیلی و بهره گیری از دیدگاه های باری بوزان مبانی نظری پژوهش، ابتدا تعریف پنج گانه امنیت، نظامی، سیاسی، اقتصادی، زیست محیطی و اجتماعی از ابعاد مقوله امنیت مورد بحث قرار گرفته و پس از ذکر تاریخچه و ساختار سازمان همکاری شانگهای در بازیگری در خاورمیانه و ترتیبات امنیتی آن با تاکید بر تعریف بوزان از مسایل امنیتی، نظیر جلوگیری از یکجانبه گرایی، گسترش نفوذ استراتژیک، تامین انرژی و راه های انتقال جدید، یافتن بازارهای جدید اقتصادی و مبارزه با تروریسم مورد توجه قرار گرفته و در نهایت تاثیر این سازمان بر ترتیبات امنیتی خاورمیانه تحلیل و بررسی شده است. در بخش پایان مقاله نکات کلیدی افق پیش روی ج. ا ایران در تبدیل عضویت از ناظر بر دایمی، فرصت و موانع آن مورد بحث قرار گرفته و پیشران های کلیدی آن تشریح شده است.

کلیدواژه ها:

سازمان همکاری شانگ های ، خاورمیانه ، امنیت ، ترتیبات امنیتی