بررسی روشهای ازدیاد برداشت نفت از مخازن نفتی

در اصطلاح، برداشت اولیه نفت، برداشت ثانویه نفت و برداشت دوران سوم نفت (ازدیاد برداشت نفت) جهت توصیف برداشت هیدروکربنها بر اساس روش تولید یا زمان تولید آنها به کار میرود. در برداشت اولیه نفت تولید هیدروکربنها بر اساس مکانیزمهای محرک طبیعی موجود در مخزن بدون نیاز به کمک اضافی تزریق سیالهایی مانند آب و گاز صورت میگیرد. در بیشتر موارد محرکهای طبیعی نسبتا0 ضعیف هستند و در نتیجه برداشت کلی نفت کم خواهد بود. فقدان محرکهای طبیعی کافی در بیشتر مخازن منجر به معرفی محرکهای مصنوعی برای کمک به انرژیهای طبیعی مخزن میشود که پرکاربردترین این روشها تزریق آب یا گاز است. برداشت ثانویه نفت به برداشت اضافی به وسیله روشهای متداول تزریق آب و تزریق گاز غیرامتزاجی اطلاق میگردد.معمولا0 فرایند انتخابی برداشت ثانویه به دنبال برداشت اولیه انجام میشود؛ ولی ممکن است که همزمان هم صورت گیرد. قبل از انجام یک پروژه برداشت ثانویه باید بطور کامل اثبات شود که فرآیندهای طبیعی برداشت کافی نیستند؛ در غیر این صورت ریسک هدررفت سرمایهگذاری پروژه برداشت ثانویه وجود دارد. برداشت دوران سوم نفت (ازدیاد برداشت نفت) به برداشت اضافی بعد از روشهای برداشت اولیه و ثانویه اطلاق میگردد. روشهای مختلف ازدیاد برداشت نفت اساسا0 برای برداشت نفت باقیمانده، نفتی که بعد از روشهای برداشت اولیه و ثانویه در مخزن باقی میماند، طراحی میشوند.

کلیدواژه ها:

برداشت اولیه ، برداشت ثانویه ، تزریق آب ، تزریق گاز ، ازدیاد برداشت