گل افروز محبی - کارشناسی ارشد ادبیات عرب، و مدرس دانشگاه آزاد اسلامی

پژوهش حاضر به دنبال بررسی آراء بلاغی فخر رازی در جزء اول قرآن کریم در تفسیر کبیر است که با روش تحلیلی_توصیفی صورت گرفته است. دستاوردهای پژوهش این است که به رای فخررازی بیشترین استفاده از وصف و کمترین استفاده از امر ، حشو و مفصل می باشد و همچنین می توان گفت: که با توجه به وجود التفات در بیشتر آیات، این فن از دید مفسر بطور کامل مطرح نشده است.پژوهش حاضر، تحلیلی از فنون بلاغی قرآن، با تکیه بر تفسیر فخر است که آمار بالای استفاده از وصف در آیات الهی، تعمق بشر، جهت درک صحیح از کلام خالق را می طلبد و گوشه ای از دلیل تاکید آیات الهی را برترغیب انسان به تفکر و تعقل می نمایاند.

علوم بلاغی، فخررازی، مفاتیح الغیب، قرآن کریم