اثر عصاره دانه کهورک بر استرس اکسیداتیو ناشی از تیواستامید در موش صحرایی
محل انتشار: دوماهنامه فیض، دوره: 22، شماره: 1
سال انتشار: 1397
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 349
فایل این مقاله در 6 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_FEYZ-22-1_003
تاریخ نمایه سازی: 29 مهر 1398
چکیده مقاله:
سابقه و هدف: در این مطالعه تجربی اثر عصاره هیدروالکلی دانه کهورک بر استرس اکسیداتیو ناشی از تیواستامید در موش صحر اییبررسی شده است.مواد و روش ها: تعداد 30 سرموش صحرایی نر به طور تصادفی در سه گروه شاهد سالم، کنترل مثبت (دریافت کننده تیواستامید) و گروهدریافت کننده تیواستامید و تحت تیمار با عصاره دانه کهورک (100mg/kg) تقسیم شدند. استرس اکسیداتیو با سه تزریق داخل صفاقی تیواستامید 50mg/kg به فاصله 24 ساعت القا شد. عصاره هیدروالکلی دانه کهورک (100mg/kg) به صورت خوراکی به مدت 21 روز تجویز شد. گروه شاهد سالم و گروه استرس اکسیداتیو بدون تیمار سرم فیزیولوژی دریافت کردند. در پایان آزمایش، از قلب موش هاخونگیری بهعمل آمد و فعالیت آنزیمهای کاتالاز و سوپراکسید دیسموتاز سرمی بررسی شد. همچنین پس از آسانکشی، نمونه های بافتکبد و کلیه جهت بررسی پراکسیداسیون لیپیدی جدا گردید.نتایج: فعالیت آنزیمهای کاتالاز و سوپراکسید دیسموتاز در گروه مسموم شده با تیواستامید به طور معنی داری کمتر از گروه شاهد سالمبود (P<0/001). تیمار با عصاره دانه کهورک فعالیت آنزیم های مذکور را در مقایسه با گروه کنترل م ثبت افزایش داد (P<0/001). همچنین، بعد از سه هفته تیمار، عصاره دانه کهورک توانست مالون دی آلدیید بافت کبد را در مقایسه با گروه کنترل مثبت به طور معنی داری کاهش دهد (P<0/05).نتیجه گیری : در مجموع می توان گفت عصاره هیدروالکلی دانه گیاه کهورک در برابر استرس اکسیداتیو ناشی از تیواستامید در موشصحرایی اثر حفاظتی دارد.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
مریم محمدپورزه آب
دانش آموخته دکتری حرفه ای دامپزشکی، دانشکده دامپزشکی ، دانشگاه زابل، زابل، ایران
فریبرز شریعتی شریفی
دانش آموخته دکتری حرفه ای دامپزشکی، دانشکده دامپزشکی ، دانشگاه زابل، زابل، ایران
عباس جمشیدیان
استادیار، گروه پاتوبیولوژی، دانشکده دامپزشکی، دانشگاه زابل، زابل، ایران
محمدرضا حاجی نژاد
استادیار، گروه علوم پایه، دانشکده دامپزشکی، دانشگاه زابل، زابل، ایران