نقش سبک های دلبستگی، کیفیت روابط موضوعی و قدرت ایگو در پیش بینی سندروم روده تحریک پذیر

سابقه و هدف: سندروم روده تحریک پذیر، یکی از شایع ترین اختلالات عملکردی دستگاه گوارش است که عوامل روانشناختی درایجاد و تشدید علایم آن نقش مهمی ایفا می کنند. این پژوهش با هدف بررسی نقش سبک های دلبستگی، کیفیت روابط موضوعی وقدرت ایگو در پیش بینی سندروم روده تحریک پذیر انجام گرفت.مواد و روشها: مطالعه حاضر از نوع مطالعات تحلیلی است که به روش مورد شاهدی انجام شد. جامعه ی آماری این پژوهش شاملکلیه بیماران مبتلا به سندروم روده تحریک پذیر بیمارستان شهید بهشتی کاشان بود که در چهار ماه دوم سال 1392 مراجعه کرده بودند.نمونه ی پژوهش شامل 150 نفر مبتلا به سندروم روده تحریک پذیر و 150 نفر سالم همتاسازی شده از همراهان بیماران بودند که به روشنمونه گیری در دسترس باتوجه به ملاک های ورود انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از چک لیست جمعیت شناختی، مقیاس دلبستگیبزرگسالان، پرسشنامه روابط موضوعی و مقیاس قدرت ایگو استفاده شد.نتایج: نتایج پژوهش نشانگر رابطه مثبت معنی دار بین سبک دلبستگی نا ایمن دوسوگرا و رابطه منفی و معنی دار بین قدرت ایگو باسندروم روده تحریک پذیر بود. همچنین، سبک های دلبستگی ایمن، دلبستگی نا ایمن اجتنابی و روابط موضوعی، با سندروم رودهتحریک پذیر رابطه معنی داری نداشتند. نتایج تحلیل رگرسیون لوجستیک نشان داد که سبک دلبستگی نا ایمن دوسوگرا و قدرت ایگو به-عنوان پیش بینی کننده های ابتلاء به سندروم روده تحریک پذیر می باشند.نتیجه گیری: با توجه به یافته های این پژوهش، به نظر میرسد درکنار وجود آمادگی های وراثتی و ژنتیکی در ابتلاء به سندروم رودهتحریک پذیر، سبک دلبستگی نا ایمن دوسوگرا و قدرت ایگو توانایی پیش بینی روانی اجتماعی این سندروم را دارند.