تاثیر تمرین استقامتی بر سطوح سرمی آدیپوکاین های لپتین و کمرین در مردان لاغر غیرفعال

سابقه و هدف: لپتین آدیپوکاینی است که از طریق اثرات مستقیم متابولیکی اش بر بافت های محیطی، به مسیرهای اندوکرین مختلف پاسخگفته و یا آن ها را تنظیم می نماید. کمرین نیز یک آدیپوکاین جدید است که آدیپوژنز و متابولیسم سلول های چربی را تنظیم می کند. هدفاز مطالعه حاضر بررسی تاثیر تمرین استقامتی بر سطوح سرمی آدیپوکاین های لپتین و کمرین در مردان لاغر غیرفعال بود.مواد و روشها: در یک کارآزمایی نیمه تجربی، 20 مرد لاغر غیرفعال به طور تصادفی به دو گروه آزمایش و کنترل تقسیم شدند. ویژگی-های عمومی آزمودنی ها و سطوح سرمی لپتین و کمرین (با روش الایزا)، قبل و پس از تمرین اندازه گیری شد. اندازه گیری ها (شاملنمونه گیری خون) پس از دوازده ساعت ناشتا (در ساعت 8 صبح) صورت گرفت. پروتکل تمرین استقامتی شامل دوازده هفته تمرینرکاب زدن روی چرخ کارسنج ( 3 جلسه تمرین در هفته، شدت 60 تا 70 درصد ضربان قلب ذخیره، مدت 20 تا 40 دقیقه در هر جلسه) بود.نتایج: پس از تمرین استقامتی، وزن، درصد چربی و نمایه توده بدن تغییر معنی داری نکرد (P> 0/05). اما حداکثر اکسیژن مصرفی بهبود یافت (P=0/004). همچنین، تمرین استقامتی تاثیر معنی داری بر غلظت های سرمی کمرین و لپتین نداشت (P> 0/05). نتیجه گیری: دوازده هفته تمرین استقامتی تاثیری بر غلظت های سرمی آدیپوکاین های لپتین و کمرین مردان لاغر غیرفعال ندارد. به نظر می رسد این عدم تغییر احتمالا به دلیل ثابت ماندن وزن و توده چربی به دنبال این دوره تمرینی باشد. البته، عملکرد قلبی-تنفسی آزمودنی ها متعاقب دوازده هفته تمرین استقامتی بهبود می یابد.