بررسی شیوع سویه های انتروکوک مقاوم به ونکومایسین (VRE) در نمونه های مدفوع جدا شده از بیماری بستری در ICU بیمارستان شهید بهشتی کاشان طی سال های 1390 تا 1391

سابقه و هدف: انتروکوک مقاوم به ونکومایسین از پاتوژن های مهم بیمارستانی در جهان است. هدف از این مطالعه شناسایی شیوع انتروکوکمقاوم به ونکومایسین در سویه های انتروکوک جدا شده از سواب رکتال بیماران بستری در بخشهای مراقبت ویژه بیمارستان و فاکتورهایخطر آن بود.مواد و روشها: این مطالعه مقطعی از آبان 1390 تا فروردین 1391 در بیمارستان شهید بهشتی کاشان انجام پذیرفت. 156 نمونه سوابرکتال از بیماران بستری در سه بخش مراقبت ویژه جمع آوری گردید. نمونه ها از نظر وجود انتروکوک با انجام رنگ آمیزی گرم، تست هایبیوشیمیایی مانند کاتالاز، هیدرولیز پیرولیدونیل بتا نفتیل آمید و ایجاد کلونیهای سیاهرنگ روی بایل اسکولین آزید تایید هویت شدند.تست حساسیت آنتی بیوتیکی به روش کربی بایر برای تشخیص مقاومت انجام شد. نتایج: شیوع انتروکوک مقاوم به ونکومایسین 58 مورد ( 43 درصد) بود. فنوتیپ 79/3VanA درصد، 17/2VanB درصد و 3/5VanC درصد بود. بین ناقل RVR و مصرف آنتی بیوتیک ارتباط معنی دار مشاهده شد (P=0/037) و 94/8 درصد افراد با کلونیزاسیون انتروکوک های مقاوم به ونکومایسین سابقه مصرف آنتی بیوتیک داشتند و این ارتباط در مصرف 4-3 نوع آنتی بیوتیک (59/2 درصد) نسبت به 2-1 آنتی بیوتیک (35/4 درصد) (P=0/009) و با مدت زمان بستری در بیمارستان (P=0/009) ارتباط معنی داری نشان داد. بین کلونیزاسیون VRE و مصرف کورتون، وجود دیابت، سابقه بستری و نوع ICU ارتباط معنی داری مشاهده نشد. نتیجه گیری: فاکتورهای خطر کولونیزاسیون VRE در مطالعه حاضر، مصرف آنتی بیوتیک و مصرف 4-3 نوع آنتی بیوتیک و افزایش طول مدت بستری در بیمارستان بود.

کلیدواژه ها:

انتروکوک مقاوم به ونکومایسین (VRE) ، بخش مراقبت ویژه ، رکتوم