مهیار مختاری - کارشناس ارشد رفتار حرکتی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه اصفهان
محمدابراهیم بهرام - کارشناس ارشد فیزیولوژی ورزشی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه اصفهان
محمدجواد پوروقار - استادیار، گروه تربیت بدنی، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه کاشان
گودرز عکاشه - استادیار، گروه روانپزشکی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی کاشان

سابقه و هدف: افتادن یک مشکل تهدید کننده سلامتی در سالمندان است که باعث تغییر کیفیت زندگی آنها و بالا رفتن هزینه هاینگهداری شده و دارای عوارض جسمانی، روانی، اجتماعی و اقتصادی است؛ به طوریکه حتی ممکن است موجب مرگ آن ها شود. هدفاز تحقیق حاضر تاثیر یک دوره برنامه تمرینی پیلاتس بر عوامل روانی و اجتماعی مرتبط با افتادن در زنان سالمند است.مواد و رو شها: برای انجام این مطالعه نیمه تجربی 30 زن سالمند با میانگین سنی 5/9±70/23 سال که در سال 1390 به مرکز توانبخشی جامع سالمندان فرهیختگان (شهرکرد) مراجعه کرده بودند، به صورت دسترس و هدفمند انتخاب شدند و به طور تصادفی در دو گروهتجربی و شاهد قرار گرفتند. برای ارزیابی عوامل روانی از فرم کوتاه افسردگی سالمندان و برای سنجش عوامل اجتماعی از پرسش نامهکیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی استفاده شد. سپس گروه تجربی به مدت 12 هفته برنامه ورزشی پیلاتس را دریافت کردند.نتایج: در پایان مطالعه اختلاف معنی داری بین دو گروه کنترل و تمرین در بعد افسردگی (P=0/007) و کیفیت زندگی در ابعاد جسمانی (P=0/0001) و محیطی (P=0/017) مشاهده شد. نتیجه گیری: نتایج تحقیق حاضر نشان داد شرکت در تمرینات پیلاتس می تواند به کاهش سطوح افسردگی و بهبود کیفیت زندگی که ازعوامل کلیدی مرتبط با افتادن در سالمندان می باشد کمک کرده و به ایفای نقش فعال تر در جامعه و افزایش تعاملات اجتماعی و فرهنگیآنان منجر شود.

افتادن، افسردگی، پیلاتس، سالمند، کیفیت زندگی