فاطمه حیدری - دانش آموخته کارشناسی ارشد آموزش پرستاری بهداشت جامعه، گروه پرستاری، دانشکده علوم پزشکی، دانشگاه تربیت مدرس
سیما محمدخان کرمانشاهی - استادیار، گروه پرستاری، دانشکده علوم پزشکی، دانشگاه تربیت مدرس
زهره ونکی - دانشیار، گروه پرستاری، دانشکده علوم پزشکی، دانشگاه تربیت مدرس

سابقه و هدف: میانسالی باید با تعدیل سبک زندگی، ارتقاء کیفیت عملکرد جسمی و روانی زنان همراه باشد. این مطالعه با هدفتعیین میزان تاثیر اجرای برنامه حمایتی ارتقاء سلامت بر سبک زندگی قبل از یایسگی انجام شد.مواد و روشها: مطالعه حاضر از نوع نیمه تجربی است، که با دو گروه آزمون ( 50 نفر) و شاهد ( 41 نفر) که به روش نمونه گیری غیراحتمالی انتخاب شدند، انجام شد. برنامه حمایتی ارتقاء سلامت در سه مرحله بررسی و شناخت، برنامه ریزی حمایتی و ارزشیابی اجراشد. دادهها بهوسیله پرسشنامههای اطلاعات دموگرافیک و سبک زندگی ارتقاءدهنده سلامت دو (HPL.PII) قبل و 45 روز پس از مداخله درگروه آزمون و شاهد جمع آوری گردید.نتایج: یافته ها نشان داد که قبل از مداخله بین میانگین نمرات رفتارهای ارتقاء دهنده سلامت اختلاف آماری معنی داری در دو گروهمشاهده نشد (P=0/467)، در حالی که بعد از مداخله بین میانگین نمرات رفتارهای ارتقاء دهنده سلامت، در دو گروه بر اساس نتایج آزمون تی مستقل (P=0/001) و درگروه آزمون قبل و بعد از مداخله بر اساس نتایج آزمون تی زوجی اختلاف آماری معنی داری مشاهده شد (P=0/001). نتیجه گیری: نتایج پژوهش نشان داد که اجرای برنامه حمایتی ارتقاء سلامت بر سبک زندگی دبیران موثر می باشد. لذا، پیشنهاد می-گردد به عنوان یک روش موثر در ارتقاء سبک زندگی زنان میانسال به کار گرفته شود.

برنامه حمایتی، ارتقاء سلامت، سبک زندگی، دبیران، دوره قبل از یایسگی