بررسی مصدومین مبتلا به ترومای غیرنافذ کبد در بیمارستان الزهراء (س) اصفهان طی سال های 1377 تا 1387

سابقه و هدف: کبد شایع ترین اندامی است که به دنبال ترومای شکم، آسیب دیده و تشخیص زود هنگام و درمان مناسب آن میزان مرگ و میر را کاهش می دهد. برای دستیابی به این هدف پزشکان باید از شیوع و علل بیماری، علایم بالینی، روش های تشخیصی و درمان مناسب آن آگاهی داشته باشند. مواد و روش ها: این مطالعه توصیفی گذشته نگر بر روی 130 مصدوم بالغ مبتلا به ترومای کند کبد که از سال 1377 تا 1387 به اورژانس بیمارستان الزهراء (س) اصفهان مراجعه نموده بودند، انجام شد. موارد با روش نمونه گیری سرشماری، انتخاب شده و داده ها با استفاده از سوابق بیماران در پرسشنامه جمع آوری گردید. نتایج: از 130 بیمار مورد مطالعه، 103 نفر مرد (79/2 درصد) و میانگین سنی کل بیماران 13/46±29/7 سال بود. شایع ترین مکانسیم تروما تصادف با وسایل نقلیه در 100 نفر (76/9 درصد) و بیشترین روش تشخیصی مورد استفاده، سونوگرافی و سیتی اسکن همزمان در 68 بیمار (52/3 درصد) بود. درمان انتخابی در 88 نفر (67/7 درصد) از بیماران عمل جراحی و 42 نفر دیگر (32/3 درصد) درمان نگه دارنده بود. تعداد موارد بستری در مرکز مراقبت های ویژه در درمان نگه دارنده بیشتر از درمان جراحی بود (P=0/001). همچنین، میانگین طول مدت بستری در موارد جراحی شده کمتر از موارد با درمان نگه دارنده بود. نتیجه گیری: مطالعه حاضر نشان داد که استفاده از درمان نگهدارنده برای مبتلایان به ترومای کند کبد نسبت به درمان جراحی از مزایای بیشتر و عوارض کمتری برخوردار است.

کلیدواژه ها:

شکم ، کبد ، تروما