بررسی وضعیت شاخص های لیبر در زنان بستری شده با تشخیص حاملگی طول کشیده در زایشگاه شبیه خوانی کاشان طی سال 1383-1382

سال انتشار: 1386
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 346

فایل این مقاله در 5 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

این مقاله در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

JR_FEYZ-11-1_009

تاریخ نمایه سازی: 29 مهر 1398

چکیده مقاله:

سابقه و هدف: طولانی شدن بارداری از جنبه های مختلف، سلامت مادر و نوزاد را تحت تاثیر قرار می دهد. اگرچه بسیاری از محققین پذیرفته اند که انجام مداخلات درمانی قبل از شروع زایمان ضروری است ولی در مورد نحوه ی به کارگیری و زمان آن اختلاف نظرهای فراوانی وجود دارد. با توجه به فراوانی حاملگی طول کشیده و به منظور تعیین و مقایسه ی شاخص های لیبر، این مطالعه در مورد زنان بستری شده با تشخیص حاملگی طول کشیده طی سال های 83-82 در زایشگاه دکتر شبی هخوانی کاشان صورت گرفت. مواد و روش ها: این پژوهش به روش توصیفی روی کلیه ی 450 زن باردار که هیچ مشکل طبی و یا مامایی نداشته و حداقل سن حاملگی آن ها (بر اساس LMP و یا سونوگر افی زیر 30 هفته) 40 هفته بوده و جهت ختم حاملگی بستری شده بودند، انجام شد و شاخص های لیبر (دیلاتاسیون و افاسمان موقع پذیرش، دفعات القا، طول مدت بستری تا زایمان، نوع زایمان و دیستوشی ) و اطلاعات مربوط به سابقه ی حاملگی طو ل کشیده، سن مادر و تعداد پاریتی تعیین و سپس بر حسب سن حاملگی در 4 گروه ( 40 هفته تا 40 هفته و سه روز، 40 هفته و چهار روز تا 41 هفته، 41 هفته و یک روز تا 41 هفته و سه روز و 41 هفته و 4 روز و بالاتر) با هم مقایسه شدند. نتایج با استفاده از آمارهای توصیفی، کای دو، تی زوجی، کروسکال والیس و من ویتنی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج: نتایج پژوهش نشان داد که 131 نفر (29/1%) از زنان در سن حاملگی بین 40 هفته تا 40 هفته و سه روز، 130 نفر (28/9%) در سن حاملگی بین 40 هفته و 4 روز تا 41 هفته، 150 نفر (33/3%) در سن حاملگی بین 41 هفته و یک روز تا 41 هفته و 3 روز و تنها 39 نفر (8/7%) در سن حاملگی بالای 41/5 هفته ختم حاملگی ش ده بودند که از آنان فقط 12 نفر (2/7%) سن حاملگی بیشتر از 42 هفته داشتند. دیلاتاسیون و افاسمان موقع پذیرش، نوع زایمان و دیستوشی در زنان مورد مطالعه بر حسب سنین مختلف حاملگی اختلاف معنی دار آماری نشان نداد. اما زنان از نظر طول مدت بستری، دفعات القا و علت سزارین بر حسب سن حاملگی با یکدیگر اختلاف داشتند (p<0/05) به طوری که با اقدام به ختم حاملگی در سنین کمتر طول مدت بستری و میانگین دفعات القا بیشتر شده و علت سزارین، اغلب عدم پاسخ به القاو مداخلات درمانی بود. نتیجه گیری: ختم حاملگی در سن کمتر از 41/5 هفته به خاطر ترس از ناخوشی های مادر ضرورت نداشته و توصیه می شود با سیاست انتظار ختم حاملگی در زنان با حاملگی طولانی را حداقل 41/5 هفته به تعویق انداخت.

کلیدواژه ها:

آبستنی طولانی مدت ، زایمان ، نسبت بیماری به سلامت ، سزارین

نویسندگان

اعظم باقری

مربی گروه مامایی دانشکده ی پرستاری و مامایی دانشگاه علوم پزشکی کاشان

ناهید سرفراز

دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی کاشان

محبوبه کفایی

دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی کاشان