بررسی یافته های بالینی و رادیولوژیک در مبتلایان به استیوآرتریت زانو مراجعه کننده به بیمارستان بقیه ا... تهران طی سال های 1383-1382

سابقه و هدف: با توجه به شیوع بالای استیوآرتریت و اهمیت تقسیم بندی آن ، این مطالعه به منظور ارزیابی ارتباط بین شدت علایم بالینی ، میزاندرد و فونکسیون مفصل با طبقه بندی رادیولوژیک در بیمارستان بقیه ا... تهران طی سالهای 1383-1382 انجام شد. مواد و روش ها: در یک مطالعه مقطعی، 100 بیمار مبتلا به استیوآرتریت زانو که با ک رایتریای تشخیصی بالینی استیوآرتریت ACR (انجمن روماتولوژی آمریکا ) تشخیص داده شده بودند ، در بیمارستان بقیه ا... تهران طی سال های 1383-1382 مورد بررسی قرار گرفتند. ارزیابی کلینیکی با استفاده از اندکس شدت درد و فونکسیون Lequesne’s برای استیوآرتریت زانو انجام شد. رادیوگرافیهای زانو توسط استفاده از روش طبقه بندی Kellgren-Lawerence با رادیوگرافی ایستاده رخ و نیمرخ، طبقه بندی گردیدند. نتایج با استفاده از آزمون کای دو، بررسی آماری شدند.نتایج: 84 نفر از بیماران زن و 16 نفر مرد با متوسط سن 52 سال بودند. نتایج طبقه بندی علایم بالینی عبارت بود از : خفیف 10 درصد، متوسط21 درصد ، شدید 58 درصد ، بسیار شدید 11 درصد . نتایج طبقه بندی یافته های رادیولوژیک عبارت بود از : نرمال 12 درصد ، خفیف 25 درصد،متوسط 47 درصد ، شدید 16 درصد . ارتباطی بین طبق ه بندی علایم بالینی و رادیولوژیک وجود نداشت. زنان با مردان تفاوت معنی داری از نظرعلایم بالینی و طبق هبندی رادیولوژیک نداشتند.نتیجه گیری : در این مطالعه ارتباط معنی داری بین شدت علایم بالینی و درجه بندی رادیولوژیک مشاهده نشد. مطالعه وسیعتر با تعداد بیماران بیشتر و بررسی و اظهار نظر قطعی تر لازم است.