بررسی تاثیر عرق نعناع داخل معدی بر میزان ترشح اسید معده موش صحرایی نر

سابقه وهدف: با توجه به افزایش ترشح اسید در بیماران مبتلا به اولسر پپتیک و عوارض شناخته شده زخم معده و عدم موفقیت کامل درمان های قبلی و با توجه به مصرف عرق نعناع برای درمان اختلالات معدی در بین ایرانیان و عدم وجود اطلاعات در زمینه تداخل عرق نعناع و ترشح اسید معده در سطح لومنی سلول های پاریتال بر آن شدیم تا ارتباط بین عرق نعناع و ترشح اسید معده را در موش بزرگ آزمایشگاهی نر بررسی نماییم . مواد و روش ها: تحقیق به روش تجربی روی 60 موش صحرایی نر از نژاد Sprague Dawley در 6 گروه 10 تایی انجام شد. یک گروه نرمال سالین و 5 گروه دیگر عرق نعناع با دوزهای 7/9، 2/0، 9، 27، و 90 mg/kg دریافت نمودند. به منظور وارد کردن محلول های مختلف به داخل معده، یک لوله پلی اتیلن از مسیر مری وارد معده نموده و محتویات معده توسط کانول پلاستیکی از ناحیه پیلور خارج گردید. میزان اسیدیته معده با استفاده از روش تیتراسیون با سود سنجیده شد و نتایج به صورت μEq/5min گزارش گردید. به منظور بررسی نتایج، از ملاک های آماری paired t-test, t- test آنالیز واریانس یک طرفه و تست توکی استفاده شد. یافته ها: از 60 موش مورد آزمایش در گروه های شش گانه، میزان ترشح اسید معده در موش های دریافت کننده سالین بدون تغییر بود. در حالی که در موش های دریافت کننده عرق نعناع کاهش معنی داری را نشان داد. عرق نعناع با دوز 9mg/kg درصد ترشح اسید معده را در لحظه شروع از 100 به 3/8±61/1 درصد (p<0/001) رساند. شدت این اثر با افزایش دوز داروی مصرفی افزایش می یافت و حداکثر اثر مهاری روی ترشح اسید معده در دوز 27mg/kg دیده شد. همچنین این اثر برگشت پذیر بوده و با شستشوی معده این اثر مهاری از بین رفت. نتیجه گیری: به نظر می رسد که مصرف خوراکی عرق نعناع موجب کاهش برگشت پذیر ترشح اسید معده موش صحرایی به صورت وابسته به دوز می گردد و به کارگیری آن در بیماران مبتلا به گاستریت در جهت محدود کردن مصرف داروهای آنتی اسید توصیه می شود.

کلیدواژه ها:

ترشح اسید معده ، عرق نعناع