مقایسه کربنوکسولون با سایمتیدین در درمان زخم معده موش صحرایی

سابقه و هدف: بیمای های دستگاه گوارش به ویژه زخم پپتیک از رایج ترین بیماری های عصر حاضر به شمار می آیند. این تحقیق به منظور مقایسه اثر درمانی کربنوکسولون با سایمتیدین در درمان زخم پپتیک ناشی از تجویز ایندومتاسین (30mg/kg) پس از 72 ساعت گرسنگی در موش صحرایی صورت پذیرفت. مواد و روش ها: تحقیق به روش تجربی بر روی 225 سر موش صحرایی از نژاد N-MARI با متوسط وزن 225 گرم انجام گرفت. موش ها پس از 72 ساعت گرسنگی به 5 گروه 45 تایی تقسیم شدند. گروه اول سوسپانسیون ایندومتاسین با دوز 30mg/kg، گروه دوم محلول سرم فیزیولوژی با دوز 10ml/kg، گروه سوم محلول 1% کبروکسی متیل سلولز با دوز 10mg/kg، گروه چهارم محلول سایمتیدین با دوز 25mg/kg و گروه پنجم محلول کربنوکسولون با دوز 20mg/kg دریافت کردند. پس از ایجاد زخم به وسیله ایندومتاسین موش ها در شرایط مشابه تحت تجویز خوراکی کربنوکسولون و سایمتیدین برای مدت یک هفته قرار گرفتند. پس از پایان دوره درمان، حیوانات را پس از بی هوشی کشته و معهده آنها را خارج کردیم. زخم های ایجاد شده به صورت ماکروسکوپی ارزیابی و اندکس زخم برای هر معده تعیین شد. سپس برای بررسی میکروسکپی نمونه های، روش پارافین بلاک اعمال شد و پس از رنگ آمیزی H&E لام ها مورد مطالعه میکروسکپی قرار گرفتند.

کلیدواژه ها:

کربنوکسولون ، سایمتیدین ، زخم معده ، موش صحرایی