محمد ابراهیم رحمانی - استاد گروه پریودانتیکس دانشکده دندانپزشکی و مرکز تحقیقات دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی مشهد
یلدا صادقی - پریودنتیست
علی اصغر حسین پور خرازی - متخصص گروه جراحی دهان، فک و صورت، دانشکده دندانپزشکی و مرکز تحقیقات دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی مشهد
ناصر سرگلزائی - دانشیار گروه پریودانتیکس دانشکده دندانپزشکی و مرکز تحقیقات دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی مشهد

مقدمه: ایمپلنت کمبود استخوان، خصوصا در بعد باکولینگوالی هنگام قراردادن صحیح ایمپلنت هااهمیت بسزایی دارد. هدف از این مطالعه بررسی بالینی کارآیی روش اینترپوزیشنال، با استفاده از مخلوط استخوان اتوژن و Bio-ossبرای افزایش عرض ریج بود. مواد و روش ها:در این مطالعه کارآزمایی بالینی، 4 بیمار با 4 ناحیه تحلیل عرض ریج انتخاب شدند. جراحی افزایش عرض ریج مطابق مراحل زیر انجام شد: تحت بی حسی موضعی در قله ریج کمی متمایل به لینگوال برش افقی در بافت نرم داده شد و فلپ با ضخامت کامل کنار زده شد. یک شیار افقی در قله ریج استخوانی و دو برش عمودی در ضخامت استخوان با کال ایجاد گردید.به کمک چیزل شکستگی Green stick در قاعده صفحه ایجاد و صفحه باکالی به تدریج جداگردیده تا شکافی بین دو صفحه باکال و لینگوال ایجاد شود. در این فضا مواد پیوندی که مخلوطی از استخوان اتوژن ناحیه سمفیز و Bio-oss بود گذاشته شد. 6 ماه بعد از جراحی کست مطالعه اماده و اندازه گیری های مجدد به عمل آمد و نتایج با استفاده از آزمون Paired t-testمورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت.  یافته ها: میانگین افزایش عرض ریج استخوانی  mm78/±56/3 بود و اختلاف معنی داری بین ضخامت ریج استخوانی قبل و بعد از عمل وجود داشت (001/0=P).میانگین کاهش ارتفاع ریج پس از عمل  mm93/0±75/0 و از نظر آماری معنی دار نبود(056/0=P). نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد که روش اینترپوزیشنال با استفاده از مخلوطBio-oss  و استخوان اتوژن روش مناسبی برای افزایش عرض ریج می باشد.

افزایش عرض ریج, پیوند استخوان, روش اینترپوزیشنال