بررسی پلی مورفیسم اینترلوکین 10 در کودکان مبتلا به ژنژویت

مقدمه: ژنژویت یک بیماری چندعاملی است که سیستم ایمنی میزبان و فاکتورهای ژنتیکی، نقش مهمی را در پاتوژنز آن ایفا می کنند. در تحقیقات اخیر ارتباط بین استعداد و شدت ابتلا به بیماری های پریودنتال و مارکرهای ژنتیکی بیان شده است. هدف از مطالعه حاضر بررسی پلی مورفیسم IL-10 در کودکان مبتلا به ژنژویت بود. مواد و روش ها: در این مطالعه مورد-شاهدی، که مسایل اخلاقی آن مورد تصویب کمیته اخلاق دانشگاه همدان قرار گرفته است، 100 کودک 12-8 ساله که براساس شاخص های  پریودنتال در دو گروه 50 نفری  سالم و مبتلا به  ژنژیویت مورد آزمایش قرار گرفتند.  پس از تهیه نمونه اپی تلیوم مخاط گونه به روش اسکراب از هر فرد و استخراج DNA به روش Millers salting out method، پلی مورفیسم ژن IL-10 در نواحی 1082- و 819-، توسط روش RFLPPCR- تعیین و ارتباط آن با بیماری پریودنتال مورد بررسی قرار گرفت. سپس داده ها توسط آزمون Chi-square مورد تحلیل آماری قرار گرفتند. یافته ها: یافته ها نشان داد که در جایگاه 1082-، فراوانی الل H در گروه بیمار 34% و درگروه سالم برابر با 24% بود (27/0P=) و فراوانی الل L در هر دو گروه 98% مشاهده شد (1P=). در جایگاه 819-، فراوانی الل C در گروه بیمار 36% و در گروه سالم 42% بود (54/0P=) و فراوانی الل T درگروه بیمار 94% و در گروه سالم 90% بود (71/0P=). همچنین فراوانی ژنوتیپ ها نیز در گروه های مورد مطالعه تفاوت آماری نداشت. نتیجه گیری: نتایج پژوهش نشان داد که بین پلی مورفیسم ژن IL-10 و ژنژویت در کودکان 12-8 سال ارتباطی وجود ندارد.

کلیدواژه ها:

پلی مورفیسم ، اینترلوکین10 ، ژنژویت