بررسی تاثیر آماده سازی های سطحی مختلف پست های فایبر بر استحکام باند به کور کامپوزیتی در محیط آزمایشگاهی

مقدمه: باند قابل اطمینان در حد فاصل ریشه، پست و کور جهت موفقیت کلینیکی رستوریشن های دارای پست حیاتی است. جهت کاهش ریسک شکست، بهبود باند حائز اهمیت است. بنابراین آماده سازی سطحی مختلفی برای پست ها پیشنهاد شده است. هدف از این مطالعه، ارزیابی تاثیر آماده سازی های سطحی مختلف بر استحکام باند پست های فایبر به کور کامپوزیت می باشد. مواد و روش ها: در این مطالعه 40 پست تقویت شده با فایبر بکار رفت. پس از آماده سازی و برش آنها، نمونه های حاصل در 4 گروه (28N=) قرار گرفتند. پست ها تحت آماده سازی های سطحی مختلفی از قبیل بدون درمان سطحی (گروه کنترل)، آماده سازی با هیدروژن پراکسید 10%، آماده سازی با سایلن، آماده سازی با HF و سایلن قرار گرفتند. سپس پست ها در دستگاه Microtensile testing مورد آزمایش قرار گرفتند. نتایج توسط آزمون های آماری ANOVAOne-way و توکی آنالیز شدند (05/0α=). یافته ها: بیشترین استحکام باند در آماده سازی با هیدروژن پراکسید 10% (MPa 95/8±84/19) مشاهده شد و کمترین استحکام مربوط به گروه کنترل (MPa 40/3±44/12) بود. مقایسه گروه ها با تست Dunnett T3 نشان داد که اختلاف آماری بین گروه های مختلف معنی دار می باشد. نتیجه گیری: بر اساس نتایج این مطالعه، آماده سازی با H2O2-10% و سایلن استحکام باند پست های FRC به کور کامپوزیت را بیشتر از سایر روش ها افزایش می دهد. بطور کلی، استحکام باند پست ها به کور کامپوزیت با آماده سازی های سطحی افزایش می یابد.

کلیدواژه ها:

فایبر پست ، استحکام باند ، آماده سازی سطحی