بررسی میزان موفقیت بخش دندانپزشکی کودکان دانشکده دندانپزشکی مشهد در آموزش مهارتهای بالینی از دیدگاه دانشجویان

مقدمه:ارزیابی دوره ای برنامه های آموزشی سبب ایجاد بینش نسبت به دوره و کارایی بیشتر امر آموزش می شود. ارزیابی موثر منجر به فراهم آمدن اطلاعات ارزشمندی می گردد که با موفقیت دانشجو و برنامه آموزشی در ارتباط است. هدف از انجام مطالعه حاضر بررسی میزان موفقیت بخش دندانپزشکی کودکان دانشکده دندانپزشکی مشهد در ایجاد مهارت های بالینی از دیدگاه دانشجویان بود. مواد و روش ها: دراین مطالعه مقطعی، 116 نفر از دانشجویان دوره عمومی سال پنجم و ششم دانشکده دندانپزشکی، در بخش دندانپزشکی کودکان دانشگاه علوم پزشکی مشهدشرکت داشتند. پرسشنامه ای حاوی 21 سوال چهار گزینه ای در هفت گروه مهارت بالینی دندانپزشکی کودکان در اختیار دانشجویان قرار گرفت. تحلیل داده ها با استفاده از آزمون Mann-Whitney در نرم افزار SPSS انجام شد. یافته ها:براساس نتایج این پژوهش، در میان هفت گروه مختلف مهارت بالینی دردندانپزشکی کودکان که شامل معاینه، کنترل کودک، پیشگیری، تزریق، ترمیم، درمان پالپ و حفظ فضا می باشد، بیشترین میزان موفقیت بخش دندانپزشکی کودکان در زمینه آموزش پیشگیری و تزریق و کمترین آن در زمینه های حفظ فضا وکنترل کودک بوده است. همچنین از دید دانشجویان موفقیت بخش در آموزش مهارت بالینی انتخاب مواد ترمیمی در دانشجویان پسر بیشتر از دختران بود(041/0P=). نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که میزات مهارت بالینی از دیدگاهدانشجویان در بخش های گوناگون دندانپزشکی کودکان در حد مطلوب بوده است. دانشجویان گزارش کردند که در زمینه کنترل رفتار و کنترل فضا احساس کمبود می کنند که این امر نشانگر نیاز به تاکید بیشتر در این زمینه درکوریکولوم دوره دکترای عمومی دندانپزشکی است.

کلیدواژه ها:

دانشجوی دندانپزشکی ، مهارت های بالینی ، ارزیابی آموزشی